2019_06_16. La Hermida. Castro Candilejas. Antimateria (150m/6b)

Asteburu heltzen zen heinean, eta eguraldia ona zetorrela ikusita, udako sasoia hasteko gogoa genuen Picos de Europa aldean, altueran oraindik ikusitako elurrekin, behekalde ingurura bota genuen kartutxoa eta Hermidara bidea hartu genuen, bertako kare harriarekin gozatzeko asmoagaz.

Aurreko egunean Risco Pardecilloseko Osiris-Mala vida konbinazioa egin da gero, domekarako Castro Candilejaseko klasikoaren bila goaz, Antimateria, bere izena ondo esaten duen bezala, material fijo gutxi dauka, expansibo gabekoa, bakarrik bilguneetan.

Bost izarretako klasiko bat, denetarik duena, kalitate handiko kare harria ibilbide osoan zehar, bost luzetan bananduta dago, lehengo biak ikaragarri onak dira, oso gomendagarria eta Hermidara joatekotan egin beharrekoa (Neblina, Espolon Hermida, Cueto Agero eta hauekin batera.

HokusPokus blogetik hartutako argazkia 

FITXA TEKNIKOA:

• Lehen igoera:  Julio Marina, Esteban Fernández eta Ramón Canales 1994aren abuztuan. Bi saiakeretan egina. 
• Nola heldu:Agerora doan bidea jarraituz, bordetara heldu arte, hemen Agero mendia eskumataara utziz, ezkerretara doan bidexka jarraituz, hitoeikin, hormara heldu arte (1h15min).
• Zailtasuna: EDinf - 6b eta 150m. (6a oblig) 
• Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria.
• Ekipamendua: Semiekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, fisureroak eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Bidea rapelatzen, bilguneak anillekin edo katearekin edo bestela atzetik oinez.
• Bibliográfica: Cordillera Cantábrica, Escaladas Selectas, de los Picos de Europa al Valle de Teverga. Miguel Ángel Adrados. Oviedo 1996. Itinerario A4. 

HokusPokus blogetik hartutako topoa, hau erabili genuen eta oso ondo etorri zitzaigun, L2-ko frienda jadanik ez dago.

ERREPORTAIA:

Goiz esnatzen gara ta Allendetik ateratzen gara lasai-lasai goizeko freskoa aprobetxatuz, aurrean eguneko erronka, Pardecillos, Castro Candilejas eta Cueto Agero.

L1 (6b/20m) irteera pitzadura batzuetatik, babaresa bertikal batera sartzeko, iltze bat dauka pausua babesten duena, pieza handiak eskatzen ditu (C3 ingurukoak), oso luze ona, bilgunea bi bolt anillarekin.

Bilgunera heltzen, babaresan gozatzen.

Paraje ederra Asturias-Leon ingurura begiratzean, Potes Aldea.

L2 (6b/35m), luze oso polita, bost izarretakoa, kantu ugari du, eta konti asko eskatzen duena. Iltze ugari ditu, friendekin konbinatzeko bilgunera heltzeko, Mikelek luzea zabaldu zidan, arrokaren kalitatea oso ona da ta biei asko gustatu jakun. Oso luze ona, disfrutatzekoa!!!

Arnasa hartzen goikaldeko trabesiara heldu baino lehen.

Sekzio hau oso bertikala da eta oso mantenitua, konti asko eskatzen duena, aurrekoa baino kantu eta helduleku gehiago dekoz, baia bateria agortzen doa bilgunera hurbildu heinean.

L3 (V+/35m) eskumatara hasten den diedrotxoan sartu, pausua babestuta dago iltze birekin, repisa antzeko batean atseden txiki bat hartzeko eta bigarren diedro bat igarotzeko, bilgunea tronotxo batean, bi bolt anillakaz.

Cueto Agero eta bere espoloia eta Mar de Sueños - Water Wall ingurua

Allendeko herria azpian.

L4 (30m/V) Bilgunetik atera bezain laster, tximinia bat deko, ezkerretik edo eskumatik joateko aukera (apur bat zailagoa), behin tximinia pasata zailtasuna jeisten da.

Selfie, milesker bitxito, asteburu ederra.

Jeitsiera: Bi rapeletan, R4tik R2ra, eta R2tik zorura.
Azken luzea egiteko aukera dago, (IV gradukoa) ondoren atzekaldetik oinez jeisteko.

Behin zoruan, sokak batzen, beroa egin arren, haizetxoarekin gustora egoten zen.

Hiru hormatxarrak, Allendeko herritik, eta Agerora joateko bidea hasten den lekua.

Leku oso gomendagarria, eta bailarako bide klasiko bat, onenetarikoa, animatu probatzera pena merezi duela. Hurrengoarte!

Azkenik, Katuoinak blogeko bideoa uzten dizuet, ideia bat egiteko, oso ondo dagoena. Disfrutau.

2019_06_15-La Hermida. Risco Pardecillos. Mala Vida - Osiris konbinazioa (120m/6b+)

Asteburu heltzen zen heinean, eta eguraldia ona zetorrela ikusita, udako sasoia hasteko gogoa genuen Picos de Europa aldean, altueran oraindik ikusitako elurrekin, behekalde ingurura bota genuen kartutxoa eta Hermidara bidea hartu genuen, bertako kare harriarekin gozatzeko asmoagaz.

Zapatuan goiza euritsua hasi zen eta bala aseguratzeko, lasai-lasai igo giñen Risco Parcecillosera, Agero ondoan dagoen horma laburragoa eta txikiagoa (120m), bere bilguneak rapelatzeko prest dituena, euria sartu ezkero arin eskapatzeko aukera ematen duena.

Bere luzera laburra izan arren, bere arrokaren kalitatea Agero edo Candilejasen bezain ona da, eta ekipazio estilo berdina dauka, nahiko alpinoa eta plakak babestuta boltekin edo iltzeekin.

Ez genuen ezagutzen ta asko gustatu zitzaigun, gomendatzeko modukoa.

Bertako bide ezagunak, Osiris (6b); Thanatos (6c); Mala vida (7a) eta Mascomieras (7b+) dira.

FITXA TEKNIKOA:

• Nola heldu:Agerora doan bidea jarraituz, bordetara heldu arte, hemen Agero mendia eskumataara utziz, ezkerretara doan bidexka jarraituz, hitoeikin, hormara heldu arte (1h15min).
• Zailtasuna: 6b+ eta 120m. (6a oblig) 
• Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria.
• Ekipamendua: Ekipatuta dagoen arren (plakak bakarrik), tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, fisureroak eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Bidea rapelatzen, bilguneak anillekin edo katearekin.

(Iturria: Victor Sanchez Martinez )

ERREPORTAIA:

Cueto Agero eta bere hego espoloia, Water Wall eta Mar de sueños famatuekin.

Ezkerretik eskumara, Risco Pardecillos, Castro Candilejas eta Cueto Agero.

Potes ingurua, eta urrunean San Glorioko portua.

Bordak utzita, hitoak jarraitu hormara heldu arte.

Mala Vidako lehen luzea, nahiko zaila iruditu zitzaigun, plakak ondo, ondoren bonbotxo bat, romo batzuekin igarotzeko, bilgunean Osirisekin elkarbanatzen du, hemendik sartu giñen, Osiriseko lehen luzea bustita bait zegoen.

Bigarren luzea, 40 metro inguruko V+ polita, diedro ikaragarri ona, liburu diedroa, guztiz garbia, eta goikaldean bilgunera heltzeko, babaresa zabal bat sorpresa moduan, ondo gestionatzeko friendak, danetarik jaten baitu.

Hirugarren eta azken luzea, apur bat expo bezala markatzen zuten, irteera bustita egon arren, iltze batek babesten du pausua, ondoren pare bat boltek mugimendu fisiko eta atletikoak eskatzen dituen pausuak, azken plakatxo batera ateratzeko, babaresa baten ondoren, pausua iltze batekin babestua.

Hirugarren bilgunera heltzen,  pausua babesten duen iltzea.

Kalitate altuko kare harria.

Rapelatzen

Selfie formal tinderrerako

Egun polita bota genuen

Kotxera jeitsi ta Potesera sagardo batzuk botatzera

2019_06_01-Anso. Espolón Solitario. Biba Fidel (6b+/310m/6a oblig)

Asteburua heldu zen, ta Piriniotako mendietako arrokan eskalatzeko gogoakaz, bariku arrastian batu giñan bost laguneko kuadrilla Erronkariko bailaran, zapatuan Ansoko hormetan ibiltzeko asmoarekin, kordada bat Ezkaurrera joan ziren, ta Mikel, Jon ta ni, Espolon solitarioko Biba Fidel bidea egiteko.

Biba Fidel bidea hiru tartetan banatuta dago, lehen hiru luzeak, arroka oso apurtuta eta nahiko zauztua duena, ondoren beste lau luze, arroka nahiko homogeneoagaz, gradu gehiagorekin, azken aldeko espoloira ateratzeko, beste lau luze, desplomatuagoak, arrokaren kalitatea azken tarte honetan ikaragarria da, pintxuduna, kantu ugarirekin eta disfrutatzekoa, gainera goikaldean giro asko hartzen du bideak. Behekaldeko luze kutre eta apurtuak goikaldean aurkitzen dugun arrokaren kalitateagaitik pena merezi dute.

Egun oso polita, konpañia ezin hobean, jeitsiera barrankotik egin genuen, oraindik ez zegoen guztiz lehor ta basora blai eginda heldu giñan ajjajaja, hurrengorako Zuriza aldetik jeisten den bidea hartuko dugu, lekzioa ikasia dugula.

FITXA TEKNIKOA:

Anson kokatzeko mapa, "Valle de Anso.Guia de escalada en roca" liburutik hartua (saretik leku askotan ikusi dudanez jartzen dut, ondo kokatzeko). Espolon solitario moduan agertzen da.

Liburua Antonio Garcia Picazorena da, neuk erosia daukat eta oso ondo dago, gomendagarria da, azkeneko bideak falta dira baia oso ondo dago, historioa kontatzen du ta krokis zaharrak izan arren oso onak dira.




Bida Fidel bidearen lerroa, Luichyren krokisa:

• Nork ekipatua: Luzio Egiguren 2008ean.
• Nola heldu:Camille eta Tozalera doazen parkingetik, erreka pasa behar da, basoko hitoak jarraituz bidexka jarraitzeko espoloiaren bila. Lehen bolta zorutik ikusten da. 45min.
• Zailtasuna: 6b+ eta 310m. (6a oblig) C/S2
• Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria. (behekaldea apurtuta eta goikaldea ezinhobea)
• Ekipamendua: Oso ekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Espeluniachako barrankoko rapelak jarraituz edo oinez, (1h) edo Zurizatik atzetik doan bidea jarraituz (2.5h)

ERREPORTAIA:

Lehen hiru luzeak oso kalitate txarreko arroka dute.

L1 (V+/45m) plakatxo baten hasten da alturaz irabaziz, nitxo batean bilgunea, erosoa.

L2 (V/25m), bilgunetik tximinia jarraituz, beste nitxo baten azpian bilgunera, kontuz arrokarekin, dezente mugitzen dela.

L3 (V/35m) goikalderantza dijoa, espoloiaren bila, lehen tartekoa, arrokaren kalitatea oso txarra baita, arroka handi bat bota nuen lehenengoz nijoanean, babesteko aukera asko, bilgunea goiko feixa txikian egiten da.

L4 (II/20m) trabesia erraza hurrengo diedro azpian kokatzeko.

l5 (6a+/30m) diedrotik gora dijoa, hasiera erraza ondoren goikaldean dagoen sabaitxoa pasatzeko, ondo babestua pausua.

L6 (10m/II) aurrekoarekin enpalmatzeko luzea, lehen luze zailaren azpian uzten digu.

Pared de Ur, Harrimiña, Camille eta Nora hoa ardi galdu hura.

Espolon del Italiano, Karmele, Gutz, diedro veral,  etab,  bideekin, eskumaldean espolon del paso, brisas perfumadas eta directa anso ingurua.

Ezkaurreko zirkua, Esminu eta Estel, eta tontorreraino doan ertzarekin.

Espolon del paso

L7 (6b+/25m) hasiera fisikoa, ondoren eskutako pitzadura zabal eta romo batetik igotzeko, bi bolt, ondoren espoloia aldatzen da goikaldeko bilgunera heltzeko, kantuarekin azken zati hau (6a aprox azken tartea, polita), hori bai pitzaduran hirurak eskegita gelditu giñen, teknikoa eta ondo irakurri beharreko mugimenduak.

Aseguratzen

L8 (V/50m) hurrengo luzea zuhaitz siku baten ezkerraldetik dijoa, pausua bolt bategaz babestua, goikaldean ikusten den espoloi markaturantza bidean. kontuz arrokagaz.

R8ko bilgunera heltzen, goikaldeko espoloiaren azpian.

L9 (6b/25m), sei boltegaz babestuta dagoen diedroa, desplomatua tarte batzuetan, hankak baditu eta oso polita, ikaragarri ona, goikaldeko bilgunea eskegia, eta deserosoa.

Jon ta ni luzea errekuperatzen.

Selfie r8ko bilgunean.

L9 (6b+/35m) + L10 (V+/15m) luze nahiko fisikoa, lehen hiru txapak regleta txiki batzuekin, ondoren plaka eta babaresa bategaz jolasteko, tarteko bilgunea dago (R9), beste bolt bategaz goikaldeko azken bilgunera heltzeko Mikelek enpalmatu zuen.

R8ko bilgune eskegian, atzean Ansoko bailara dugularik.

Sokak batzen.

Tontorrean pozik.

Jeitsiera, bidea bukatzen den ingurutik, eskumatara joaten, Tozaletik datorren hito lerroa hartuz, barrankora eramaten gaute, bertan rapel lerroa dago, bi derrigorrezkoak eta aukerako batzuk, oraindik ura jeisten zen eta barre eta algara batzuk bota genituen, azken argiekin zorua ikutzeko lau ordu luzez luzatu zitzaigun jeitsieragaitik, hurrengorako atzetik goaz Zurizara doan bidea bilatzen siku ez baldin badago ajaja.

Barrankismo apur bat jeitsieran.

Zurizatik Erronkarira, kaltzontzillotan prakak guztiz blai genituen eta, gustora hartu genuen afaria, hurrengo eguna lasai pasa genuen, prisa askorik hartu gabe goizean ta Salvatierra de Escan kirol eskalada egiten.

Miilesker bikote, hurrengoan gehau =)