2017_12_07-Ceillac. Holiday on Ice_Y droite (II/3+/250m)

SARRERA:


FITXA TEKNIKOA:

• Lehen igoera: Coccoz, J. Perrier eta JM. Troussier 1980an.
• Nola heldu: Kotxea ski pistetako parkingean utzi, zubia pasa ta PRa jarraituz, oso ondo ikusten dira parkingetik. 10 minutu.
• Zailtasuna: II/3+ eta 250 metroko luzera
• Ekipamendua: Bilguneak ekipatuta paraboltekin, baina zuhaizka asko baita bilguneak iteko nonnahi.
• Materiala: Zinta luzeak,fisurero batzuk badazpada,12 torloju ta 60ko soka bikoitzak.
• Jeitsiera: Goikoaldean basotik jeisten den bidezka hartu, oso ondo markatuta dago. Rapelatzeko aukera ere badago, baina askoz gomendagarriagoa jeistea basotik.

Ceillacken dauden kaskaden krokis bat, gu heldu giñenean bakarrik formatuta zeuden Y gauche eta Y droite kaskadak, hau da, eskumakoa eta eskerrakoa. Les formes du Chaos, egoera txarretan zegoela esan ziguten eta beste guztiak oraindik sortu gabe

ERREPORTAIA:

Gaurkoan Jon Anderrek zabaltzen du Y droite eta gauche elkarbanatzen duten lehen luzea, aurreko egunean ere egin genuena.

L1 + L2 enpalmatu genuen, hasiera resalte erraz pare bat, bi paraboltdun bilgune bat eskumatan ta zati bat bertikalagoa, goikaldean dauden zuhaitzetan bilgunea eginez. Soka bukatu arte.

Soka ematen, hiru joatearen abantaila bat argazkiak ateratzea da ta barreak bota ahal izatea bilgunean gauden bitartean.

Jon Ander tarte bertikalean sartzen, gantxeo asko iteko aukera ematen zuen.

Mikel tarte bertikaletik ateratzen.

L3: Tarte errazagoa, pare bat resalte txiki, nahiko etzanak, soka bukatu arte, bilgunea zuhaitzea, neuk zabaldu nuen, bilgunea bi paraboltetan ezkerreko aldean.

L4: Beste resalte bat, hau Mikelek zabaldu zuen, bilgunea eskuman zegoen zuhaitz batean.

Mikel tarte bertikalean, trabesia diagonal bat itea eskatzen zuen, ondoren izotz ona pintxatuz zelaitxo batera ateratzeko, luze polita.

L5:Beste tarte erraz bat, jonanek zabaldu zuen, 70ºtan nahiko mantendua, baia lasaigune batzuekin, gozatzekoa. Bilgunea eskumaaldean dagoen repisa batean, bi parabolt.

Mikel L5a bukatzen.

L6: Luze oso polita, eskumatik joateko aproposa, ur gutxiago ikusten zen. Bertikala izan gabe, eskaloi ugariekin, goikaldean dauden zuhaitzetan bilgunea.

L7. Trantsizio luzea, bidezkara heltzeko.

Behin basoan beherantzako GR bidea hartu behar dugu, Easy Rider, Vermicelle, Arseline etab igaroz, danak formatu gabe, pena ze Ceillacken bakarrik formatuta zeuden Y-ko kaskadak, sombre heros ta les formes du chaos-era hurbidu giñan baia egoera txarrean zeuden.

Erosketak egiten Argentiere La Besseko Carrefourrean, kaskadetatik jeitsi ta gero.

Afari ona ta saloia hankaz gora gauza guztiak sikatzen genituen bitartean.
Gure ijoar kanpamendua.

2017_12_24. Orisol (1132m). Mendi txikia bokata handia.

Urte bezala, eguberria ospatzeko, irteeratxo erraza ta arina, prisa bakoa, barreak, lasaitasuna ta bokatak, ardoa, txorizoa, urdaie, gaztaie, turroie etab.

Aurten Orisolera, Aramaiotik, ezagutzen ez nuen mendia, ta hori aukeratu genuen igotzeko, egun ikaragarri polita, urdina eta haize gutxikoa, ezin hobea.

FITXA TEKNIKOA:

• Ibilbidea: Etxaguen-Leziaga lepoa-Orisol-Leziaga-Etxaguen
• Desnibela: +- 550m
• Ura: Herriko plazatxoan iturri bat dago.
• Denbora: ordu bat ta laurden igoera ta ordu bat jeitsiera, lasai joanda.

ARGAZKI BATZUK:

La banda del patio!

Leizagara heldutakoan ezkerretara hartzen dugu Orisolerantza, basoa igaroz.

Elurra topatu genuen basotik.

Gorbeia eta hodei itsasoa.

Anboto

Holan bai, dana ez da izingo hotza pasau ta apretetea.

Anboto, eskumaldean ikusi ahal dogu udan egin genuen Ezkilarreko ertza, bideoa HEMEN

Gipuzkoa aldea, Txindoki, Aizkorri, Aratz...

Orisol mendiko tontorrean, atzea Anbotoko dekogule.

Bueno, jatera etorri gara, gaztaie, txorizoa, urdaia, ardoa etab.

Eguberri on ta urte barri on!

2017_12_06_Ceillac.Holiday on Ice_Y gauche (II/3+/250m)

SARRERA:

Asteartean arrastien gelditan gara eroskien erosketak iteko, ta segituen Ecrinsetara joateko bidea hartzean dogu, prisa barik baie konstante, Ceillackera lehen argiekaz heltzeako asmoagaz. Hamaika ordu beranduago, eta undio erdi lo eski pistetako parkingea heldu gintzezan, zerbait arina gosaldu ta ta botak eta materiala jarri ondoren bertako klasiko baten bila goaz, Y kaskadak edo Holiday on ice izenaz be ezaguna dana.

FITXA TEKNIKOA:

• Lehen igoera: Coccoz, J. Perrier eta JM. Troussier 1980an.
• Nola heldu: Kotxea ski pistetako parkingean utzi, zubia pasa ta PRa jarraituz, oso ondo ikusten dira parkingetik. 10 minutu.
• Zailtasuna: II/3+ eta 250 metroko luzera
• Ekipamendua: Bilguneak ekipatuta paraboltekin, baina zuhaizka asko baita bilguneak iteko nonnahi.
• Materiala: Zinta luzeak,fisurero batzuk badazpada,12 torloju ta 60ko soka bikoitzak.
• Jeitsiera: Goikoaldean basotik jeisten den bidezka hartu, oso ondo markatuta dago. Rapelatzeko aukera ere badago, baina askoz gomendagarriagoa jeistea basotik.

ERREPORTAIA:

Ceillacken dauden kaskaden krokis bat, gu heldu giñenean bakarrik formatuta zeuden Y gauche eta Y droite kaskadak, hau da, eskumakoa eta eskerrakoa. Les formes du Chaos, egoera txarretan zegoela esan ziguten eta beste guztiak oraindik sortu gabe.

Toulouseko atseden gune batean zerbait jaten, behin han egonda pozik baie ze luze iten dan bidaia.

L1 + L2 enpalmatu genuen, hasiera resalte erraz pare bat, bi paraboltdun bilgune bat eskumatan ta zati bat bertikalagoa, goikaldean dauden zuhaitzetan bilgunea eginez. Soka bukatu arte.

Mikel tarte bertikalean sartuta.

Torloju bat sartzean, izotza nahiko ona baia hobeagoa espero genuen.

L3, Tarte errazagoa, pare bat resalte txiki, nahiko etzanak, soka bukatu arte, bilgunea zuhaitzean.

L4+ L5, Lehen zati etzan bat pare bat resalterekin eta ondoren tarte bertikalago bat, ezkerretik izotz hobeagoarekin, bilgunea bi paraboltetan goian. Aukera dago zati bertikala baino arinago eskumatan bilgunea egiteko, parabolt bat ta pitzadura zabala (c2 erabili genuen indartzeko).

Mikel tarte bertikaletik ateratzen.

L7, beste hormatxo txiki bat eta gero trantsizioa.

Barre onak bota genituen bilguneetan.

Goiko luzeak zuhaitz artean dira ta resalte txikiekin, sokak batu ta ezkerretarantza doan bidezkatik, hitoak jarraituz Easy Rider ingurura jeisten da, formatu gabe hau baita, pasadan urtean egin zuten Jonan ta Mikelek, II/3/70m, eguna bukatzeko gauza arin bat baie aurreztiaz bagenekien baldintza gabe zegoela.

Kotxera heldu, eta Ceillac-kera goaz, bertan Gite txiki bat hartu dugu gaua pasatzeko,  CHAMBRES LE MATEFAIM, tipoa oso majoa ta etxea oso ondo zegoen, arropa buzti guztia sikatzeko eta afari on bat jarri genuen, dutxa beroa ta gero, ta arrastiko bostetan ogera bidean giñan, aurreko paliza errekuperatu nahiean.

Laster gehau!

2017_07_18-Mont Blanc.Lau milakoen trabesia (Saiakera)

SARRERA:

Uztaileko azken bi asteak Chamonixera joateko bidea hartu genuen, heldu bezain laster motxilak jantzi ta Aguille du midiko teleferiokoan igo giñen, ikusia geneukan tenperatura oso altuen ondorioz serack-en erorketa asko zeudela, bost egun igaro genituen Valle Blancheko "kanpamendu basean", eraman genituen proiektuak ez ziren uste genuen bezala atera ta ia kartutxo barik geundela, ikusita arrastian eguraldi txarra zetorrela, Mont Blanckera igoera express bat egitea erabaki genuen.

Aurreko lau egunetan aktibitate dezente izan genuen eta Mauditeko tontorrera heltzear geundela, kide bateri mazazoa eman zion ta segituan erabaki genuen beherantzako bidea hartzea. Teleferikoan jeitsi, hurrengo egunean euria egiten zuenez Ecrinsetara jeisteko errepidea hartu genuen.

ERREPORTAIA:

Goizeko 00:00tan esnatzen gara, liofilizatu arin bat afaldu ta ondo hidratatu, kanpoan hotza egiten du, baina eguerdirako eguraldi aldaketa dator eta ez ditugu azken orduko sustorik nahi, nahiko txarto dijoa bidaia, tiro guztiak oker aterata ta 5 eguna Valle Blanchen, elurrean hotz egitea ta hotza nabaritzen hasiak gara.

Mont Blanc du Taculeko lepora heltzeko 2 ordutako referentzia hartzen dugu, eta asko gastatu gabe igotzen dugu leporaino, lehen aldapa garrantsitzua, ilunetan, serac artean, biana bidea oso zapaldua dago.

Beste ordu bat geroago, Col Brenvako lepora igotzeko 80metrotako aldapara heltzen gara, gidak urrutian ikusten ditugu, beraien bezeroekin arineketan, aurretik kordada bakar bat dugu, ur tragozka bat, barrita bat ta gorantza hasten naiz, aldaparen erdialdean, 55º ingurukoa, sirga lurperatu bat dago, pare bat morapiloekin bertan aseguratzeko, erdigunean dagoen bilgunea egin eta hauek ziztu bizian datoz, baia Jon Anderrerri aurpegi txarra nabaritzen diot, ensanblean bukatzen dugu luzea, lehen argiekin Mont Mauditeko lepora heltzeko, Jon Anderreri altuera dala eta, nire ustez hainbesteko nekeagatik, egun asko altueran ta tripetatik ez zebilen ondo, ikaragarrizko zurikotea ematen dio.

Lehen argiak Alpeetako tontorretan, erlojuak 4326 metrotako altueran geundela zioen.

Mont Blanc du Tacul ezkerretan.

De chungis jajjaaja, zirikada onak bota genizkion.

Ze pena, ze tontorrera heltzeko igaro beharreko zailena egina genuen, eta eguzkia ateratzerakoan beroa nabaritu genuen, baina momentu horretan egoera ikusita bi rapelak egitea erabaki genuen eta kanpamendu basera bueltatzea, gauzak batzea ta Chamonixera bidea hartzea lehen teleferikoan.

Mont Maudit, momentu horretan hain gertu genuen tontorra baita jeitsieran Mont Blanc du Taculeko tontorrera hurbiltzea, baina ahalik eta arinen jeitsi nahi genuen, serac-en egoera eta tenperatura altuen bildurraz.

Col du Mont Mauditen, atzetik zetozen gidak eta bezeroak rapel instalazioa libratzeko zain.

Lehen argiak Europa zaharreko sabaian, hain gertu, ta hain erraz azken partea, dosifikazio txikia egin behar, baia bi ordu tontorrera heltzeko, gune lau batekin gainera apur bat rekuperatzeko, beste batean izango da.

Selfia, atzean Mont Blanc mendiagaz, oso sentzazio onak izan nituen, hankak eta burua, topera, indartsu, pasadan urtean Ecrinsetan egon giñenean ere nahiko fuerte ibili giñan, gure mailan jajaja, ta aurten entrenamendu antzekoa egin genuen.

Mikel, Col Brenvatik behera egin beharreko bigarren errapelean. atzean ondo ikusten delarik ibilitako bidea.

Mont Blanc du Tacul eta Aguilles du Diable.

Aguilli du Midiko zelaira heltzen gara, jeitsiera oso lasai egin genuen, eta heltzerakoan, ia jende guztia bezalaxe, eguraldi txarra zetorrenez, kanpamendu basea batzen hari ziren eta teleferikorako bidea hartzen, apur bat edan eta apur bat jan ondoren, geuk be bide berdina hartu genuen. 

Garagardo on bat Argentinereko kanpingean edaten, Valle Blancken egondako egunak ta gero hotzik gabe ta dutxa miraragarria hartu ta gero. Hurrengo egunean "patxismo" apur bat Chamonixetik eta Ecrinsetara bidea hartu genuen, eguraldi txarraz ihes egin nahiean.

Laster gehiago.