ZEBERIOTAR: otsaila 2017

2017(e)ko otsailaren 27(a), astelehena

2017_02_25-Peña Telera. Maribel korridorea (D+/MD-/350m)

Peña Telera Pirinioetan izotz korridoreak eta izotz eskalada luzeak egiteko dauden tokirik famatuenetarikoa da, horretaz aparte gehitu behar diogu lekua zoragarri polita dela. Ipar aurpegi honen zabalera handian aurkitu ahal ditugun korridore askoren artean, aipagarrienetarikoak, Gran Diagonal (AD/600m), Maria Jose Aller (550m/D+), Maribel (D+/MD-_400m), Chez Lulu (MD+/650m) eta “Senda de los cuervos” (MD+/750m) dira.

Maribel korridorea, Maria Jose Aller korridorea baino zailagoa iruditu zitzaidan, erresalte gehiago ditu, laburragoa izan arren teknika eta gehiago eskalatu beharrekoa. Ez nuke esango korridore zail bat dela, baina ez edozeinek egiteko modukoa, eta baldintzen arabera asko aldatu daitekena.

NOLA HELDU:

Panticosara heltzeko, beharrezkoa da Sabiñanigoraino heltzea, bai N-240tik edo N-330tik. Hemendik Biescaserako norabidea hartzen dugu N-260tik, Biescasera heldu arte, A-136 errepidea jarraituz Bubaleko urtegiaren parean goazenean, ezkerretarantz ateratzen den bide gurutze bat jarraitu behar dugu, 3 kilometro inguru pasa eta gero Piedrafita de Jacara heltzeko.

KORRIDOREAREN BASERA HURBILKETA:

Ibilbide errazena Piedrafita de Jacako herritik gora doan errepidea jarraitzea da, Lacuniachako parkingera heldu arte, hemen kotxea utziz (1.380m) , izan ere pistatik gora kotxearekin joatea ez dago baimenduta, eta pistatik gora antzinara doan bidea hartzea. Oso ondo markatuta dago, eta ez dauka galbiderik.

Pistatik ateratzeko marka asko aurkituko ditugu, bidea laburtzeko, eta horrela pistak ematen dituen kurba handiak laburtzeko, ibilbidearen erdian Refugio Telera edo Las Planaseko aterpea aurkituko dugu. Bidea aurrerantz jarraitzen dugu informazio kartel txiki bat aurkitu arte, gezi batekin seinalatuz ibilbidea antzinara.

Pistatik apur bat gehiago jarraitzen dugu kurba batera heldu arte, bertan ito bat aurkituko dugu, eta itoak jarraituz espoloiaren bila joango gara, ikusiko dugun lehen korridorea Diagonal handia izango da. Metro batzuk jarraitzen dugu oraindik maldan gora, ezkerretara ateratzen den kono handia ikusi arte, Maria Jose Aller da hau, Y-rantza jarraitzen dugu ezkerretara enpotratuta dagoen kaskada eta korridore bat ikusi arte. Konoaren hasiera 2.200 bat metroko altueran egongo da eta kotxetik 2/2.5 ordu inguru eramango gaitu bertara heltzea.

FITXA TEKNIKOA:

Zailtasuna: D+/MD-/350 metro/90º/M3-M4/V.
Materiala: Kaskoa, bi piolet, kranpoiak, arnesa, aseguratzeko ekipoa, 60 metrotako bi soka, friend eta fisurero batzuk ondo etor daitezke, 4 izotz torloju eta neguan beti laguntzen dute pare bat iltze, korridorearen baldintzak, elurra eta izotzaren arabera asko aldatu daitezke.
Desnibela: 1400 metro inguru ekintza guztiak; korridorea 350 metro.
Ibilbidea: Piedrahita de Jaca-Lacuniacha-Pista-Korredoreetara doan bidexka-Maribel korridorea-Cima Capullo-Y korredorea rapelatu-Piedrahita de Jaca.
Iraupena: 10 ordu ekintza guztia (4-5 ordu korredorean, dagoen jendearen arabera gehiago edo gutxiago). Korridorera hurbilketa, bi ordu inguru dira.

Krokis honetan oso ondo azalduta datoz aurkituko ditugun zaitasun guztiak, graduarekin ez nator guztiz bat.

ERREPORTAIA:

03:30_ Ref.Teleran esnatzen gara, logelatik isilka atera eta sukaldera jaisten gara gosaltzera.

04:30_Lacuniachako parkingetik ateratzen gara erritmo lasaian, hotza egiten du, 0ºC, baina inbertsio termikoa dagoenez gora goazen heinean haizea beroagoa da.

07:00_Y Korridorearen basean geldialdi bat, te beroa hartzen dugu, arnesa jarri eta materiala banatzen dugu. Prestatzen gauden bitartean, behekaldean jendea hurbiltzen ikusten dugu, hain goiz esnatu izana, igoera azkar bat elur gogorretik egiteko balio izan zaigu eta korridorean lehenak sartzen izateko baita. Leku honetan motxilak utzi genituen, ondoren jeitsieran berriz hartzeko.

8:00_Lehen erresaltea, goulotte txiki bat da, bizpahiru metrotakoa, eskumarantza eramaten gaituena eta laster bilgunea aurkituko duguna, izotz kaskada handiaren azpian, geuk soka gabe igo genuen hau apur bat arintzeko eta arinago heltzeko lehen bilgunera, hiru iltzerekin osatua eta ondo triangulatuta dagoena, hementxe hasten da korridorearen benetako lehen zailtasuna.

Lehen kaskada izotzez oso justu zegoenez, eskumatik dagoen diedro batetik eman genion, zuzenean bilgunetik aterata, pare bat iltze ditu eta erresaltea igaro ondoren kanpa zabal batera ateratzen gara R1era iristeko, 60m.

L2, Bilgunea dagoen diedro izoztutik, eskumarantza jo eta bide guztian erabili genuen torloju bakarra sartu ondoren, bloke batzuetara heltzen gara, mikrofriend batekin babestu eta 45 metrotan zelai bat pasa ondoren, R2-ra heltzen gara, iltze batekin eta C-0.75arekin ondo berrindartzen dena.

Hurrengo luzea bi erresalte txiki ditu, bizpahiru metrotakoak baita, 50 metro inguruko tiradarekin bloke enpotratuaren azpian dagoen bilgunera heltzen gara.

Bloke enpotratuaren luzea, ez zitzaidan hain zaila iruditu, baita Mikeli ere, askoz gehiago kostatu zitzaigun lehen luzea, agian izotz kaskada ez zegoelako eta mixto horrek zailtasun extra bat eman zion.

Lekua eta bistak ikaragarriak, Midi d´Ossau

Mikel bloke enpotratuaren luzearen azken maldak bukatzen.

Hurrengo luzea, beste diedro/bloke bat da, IV+ graduaziokoa, behin igarota 60 metrotako tirada bat eta goikaldeko kornisara heltzen gara.

12.15_Eguzkiaz babestu eta korrikan goaz Y-ko rapeletara, aurpegia ez erretzeko eta ahalik eta arinen jeisteko.

JEITSIERA:

12:30_Bi rapel egin genituen, goiko bilgunetik, kobazulo handira eta kobazulo handitik 60 metrotako soka eman zuen punturaino. Hemen sokak batu genituen eta Y korridoretik behera jaitsi ginen motxila utzi genuen punturaino.

Behin behealdean, arnesa eta materiala kendu, kranpoiak eta pioletak gorde eta ur apur bat hartu eta gero pistara doan bidea hartu genuen. Hemendik kotxera erritmo lasaian joan ginen egunaz gozatuz, ordu batean kotxera heltzen gara, Y-aren rappeletatik (3 ordu inguru).

Eta pistatik behera, lasaitasunez kotxeraino, ondoren Piedrafitako parkingean leka batzuk pernilarekin jan genituen, gauzak sikatzen jarri genituen bitartean, ondoren mendian zeuden baldintzak ikusita, Jacara joan giñen Jonan eta Ziorrekin batzeko, hurrengo egunean PICO DEL AGUILA_IPAR AURPEGIA (270/AD+) egiteko.

Espero erreportaiarekin gozatu izana eta korridore hau egitera animatzen zaituztet, oso gomendagarria baita, leku ikaragarri batean, eta Piriniotako harri bitxi bat baita.

2017(e)ko otsailaren 5(a), igandea

2016_ALPES TRIP

SARRERA:

2016ko udan, furgoneta hartu eta Mikelekin batera, Ecrins-etara joan giñan 15 egunez, ingurua ezagutzera, plan asko, aukera asko eta eguraldiak egiten uzten zigunaren arabera aukera ezberdin asko, azkenean 15 egun hauek horrela banatuta gelditu ziren, leku ikaragarriak eta oroimenean grabatuta geldituko diren opor batzuk:

Midi dÓssau mendia, Frantziako autopistatik

ECRINS:

Ailefroideko harana, Ecrinsetara baldin bagoaz, egun dezente igarotzeko leku ezin hobea da, 1500 metrotako altueran dagoen harana, camping handi batekin, eta kokaleku estrategiko bat dauka. Haran txiki bat da, oso lasaia, komertzio txikiekin eta bi eskualdeetan granitozko hormez inguratuta dagoena.

Ailefroidek aukera asko ematen dizkigu, alde batetik boulderra egiteko aukera asko ditu, bai campingetik ondoan, edo altuerara igota. Bestalde, alpinismoa egiteko kokaleku bikaina du, bertatik hasten baitira Pelvoux, Les Bans, Sialuouze edota Pic Sans Nom-era igotzeko bidea, eta errepidea jarraituz Le Barre des Ecrins eta Glaciar Blanc-era igotzeko.

Pelvoux mendia, edo Mont Pelvoux (3.943m), Ecrins-etako tontor oso famatu bat da, Barre des Ecrins eta Meije-arekin batera. Le Barreko hego ekialdean kokaturik dago, eta proportzio handiko mendi bat da. Bere tontorrera heltzeko, bide normalena, Couloir Cooliedgetik izaten da, Sialouzeko glaziarretik gora, Pic Sans Nom eta Pelvoux artean ateratzen den korredore zabala, eta 40º-ko malda duena.

Barre des Écrins, Frantziako Alpeetako mendi bat da, 4102 metroko garaiera duena. Massif des Écrins izeneko mendiguneko mendirik garaiena da. 4.000 metrotik gorako garaiera duen alpetar mendirik hegoalderenekoena da.

Bestalde oso gertu dago Brianconais, Lautaret edota Tete d´Aval eskalada inguruetatik, baina Ailefroiden eskalatzeko mila bide daude, luzeak, laburrak, zailak zein errazak, ekipatuak edota semi ekipatuak. Le Barre eta Pelvoux igo eta gero, atseden egun bat hartu behar izan genuen eta Ailefroideko plaketatik gora ibili giñan, taloiak oso zaustuta baina gustora ahala ere.

Pelvoux mendia Glaciar Blancketik

Dome Neige Le Barreeko tontorretik

Col Lautaret

Ecrinsetako mendi ospetsuenetarikoa Le Barre eta Pelvoux/Ailefroiderekin batera, La Graveko herriaren gainetik gelditzen da eta bere eski pisten gainetik. La Grave eskia praktikatzen dutenentzako oso famatua da, honegaitik eta bere kokalekuagatik Oisans-etako erregina bezala ezaguna da Meije.

Pic Gaspard

Meije Orientaletik behera, Refuge du Aiglera bidean

Bost izarretako hotela

Eguraldi txarretik ihes, bailararantza, azkenean euriak eta txingorrak harrapatu zigun.

GEORGES DU VERDON:

Alpeetan udan egin genuen oporrak bukatu ziren, bertara eguraldi txarra sartu ahala, apurka Frantziako hegoaldera mugitu behar izan giñan, eta aurretik fitxatuta geneukan leku batera joan giñan, Georges du Verdon, Frantziako Provenzan.

Georges du Verdon Frantziako Provenzan kokatuta dagoen kañoi batzuk dira, bere hormetatik ikaragarriak diren eskalada batzuk dituena, urteak aurrera joan ahala munduko eskalada leku famatuenatriko batean bilakatu da, eta bizitzan behin gutzienez eskalatu beharrekoa, geu hiru egun egon giñen bertan eta laburra iruditu zitzaigun, Alpeetara goazen hurrengo aldian edo joaterakoan edo jeisterakoan derrigorrezko geldialdia bilakatuko dena guretzat.

LES CALENQUES:

Calanquesen eskalatzen ibiltzeko “kanpamentu base” onena Cassis herria da. Herri txiki turistikoa da eta bertatik Calanqueseko ohiko lekuetara hurbil gaitezke.

RODELLAR:

Alpeetako bidaia ta gero, trallada asko generaman gorputzean, 15 egunetako bidaia egitea pentsatu genuen eta azken egunak apur bat luze egin zitzaizkigun. Hori dela eta Les Calenques-etik atera eta Catalunya aldera jeitsi giñen, bertatik lasai lasai egiteko buelta eta horrela Frantziatik genituen peaje guztiak ekiditzeko.

Rodellar, Sierra de Guarako parke naturalaren barruan dagoen herri bat da, herri honetan, kirol eskalada egiteko munduan dagoen lekurik famatuenetariko bat dago, izan ere, Rodelarreko arrokak 400 eskalada bide baino gehiago eskeintzen dizkigu 35 sektoretan banatuta. Sektore guzti hauetara heltzea oso erraza da eta aproximazio laburrarekin.

Rodellarrera joateko sasoi honena udaberria eta udazkena dira, baina hala ere, eskola hau oso ona da udan eskalatzeko baita neguan, hori bai, joaten garen sasoiaren arabera, hormen orientazioekin asko jolastu beharko dugu.

C'est fini

2017(e)ko otsailaren 3(a), ostirala

2017_01_28-La Boveda, ipar korridorea (III/2+/240m)

Asteburua heldu zen eta Mikelekin hainbatetara joatekoa nintzen, eguraldia Pirinioetan nahiko aldakorra zenez Cantabriarantza jo genuen, barikuan Basauriko pintxo-potean ondo hidratatu eta gero furgoneta hartu eta gaueko 12tan Reinosara heldu ginen, tortilla bokata arin bat jan eta ohera.

Hurrengo goizean 7tan esnatu eta ondo gosaldu eta gero Alto Campoo-ra doan errepidea hartu genuen. Ideia zen zapatuan ipar aurpegietan dauden pare bat korridore egitea, eta ondoren furgoneta hartu eta domekan Raneron eskalatzea.

SARRERA:

Cornon mendia, 2.140 metrotakoa, Cantabriar mendilerroko mendi oso elegantea da, bere hegoalde aurpegitik tontorrera heltzea oso erraza da, Branavieja edo ezagunagoa den Alto Campooko eski estaziotik, kotxea Solvay aterpean utziz, 400 metrotako desnibela igotzen dugu tontorra lortu arte.

Cornon mendiaren ondoan La Boveda mendia dago eskumatara (2.072m) eta ezkerretara Tres Mares, inguru honetako altuena. Mendi hauen igoera normala paseo hutsa da baina ipar aurpegitik prestatuta dagoen rapeletik jaisten bagara, goulotte eta izotz kaskadaz beteriko ipar aurpegi basati bat aurkituko dugu, bilguneak jarrita dituena eta negu alpinismorako baldintza oso onak izaten dituena.

IBILBIDEA:

FITXA TEKNIKOA:

Zailtasuna:III/2+/240 metro/55º-65º/AD+/D-
Materiala: Kaskoa, bi piolet, kranpoiak, arnesa, aseguratzeko ekipoa, 60 metrotako bi soka, friend eta fisurero batzuk ondo etor daitezke, 5 izotz torloju eta neguan beti laguntzen dute pare bat iltze, aparte elur estoka bat eraman genuen, korridorearen baldintzak, elurra eta izotzaren arabera asko aldatu daitezke.
Desnibela: 600 metro inguru ekintza guztiak; korridorea 220 metro.
Iraupena: 2-3 ordu ekintza guztia. Asko alda daiteke rappelaren maldaren egoeraren arabera, baita hurbilpena egiteko oinatza badago eta korridorearen egoeraren arabera, geuk baldintza oso onak aurkitu genituen eta oso arin egitera bideratu zigun.

Eta hau, Carlitos-en eskutik (Foro Picos), ezker korridorea eta bovedako ipar korridorerarekin

*Internetik topatutako krokisa. Neuk liburu hau daukat eta oso ondo dago, informazioa oso ondo, luzeen deskribapena, materialak eta hurbilpenak oso ondo azalduta.

EROSTEKO HEMEN → → → CORREDORES INVERNALES EN CORDILLERA CANTABRICA Y PICOS DE EUROPA

ERREPORTAIA:

Cornoneko/Boveda eta Tablako ipar aurpegia, orientazio oso ona du, altuera baita, eta baldintza onetan baldin badago ikaragarria izan daiteken korridore bi ditu, horretaz aparte mistoarentzako aukera asko dituena.

Hemen pasadan astean Ibanekin egindako ekintza, gaurko baldintza hobeagoekin.

9.30_Parkingean motxilak eta botak jartzen genituen bitartean, kotxeak heltzen hasi ziren, jende asko bertatik, eguna eta elurra gozatu nahian, gainera domekarako eguraldi txarra igarrita zegoen eta jende guztiak zapatua aprobetxatu nahi zuen.

10:00tan Cornon eta Boveda mendien artean dagoen lepora heltzen gara, bertako estaka batetik egiten da rapela.

11;00_Cornoneko ipar aurpegiko eskumako korridorea egiten dugu, bakarrik kordada bat zegoen eta bigarren luzean aurreratu genituen, zerbait jaten ari zirela.

12:00_Goikaldean utzitako motxiletan, te bero bat, txokolate apur bat ta mandarina bat jan ondoren berriro rapelatzeko prest.

Hurbilpena nahiko arina da, rapel ingurutik behera, jeitsi bezain pronto eskumatara.

Korridorera sartzeko, zuhaitz baten referentzia hartu behar dugu.

L1 (50º/60m): Sarrerako tutua, inklinazio konstantearekin, ez ditu arazorik aurkezten.

L2 (55º/50m): Kaskadatxo batzuk igaro behar dira, ondoren ezkerretara tendentzia hartzen duena.

L3 (65º/60m): Beste kaskada bat, polita, apur bat tentetzen dena baina baldintza nahiko onak zituen, apur bat falta zitzaien transformatzeko baia ondo.

Bilgunea goikaldean dagoen harrietako pitzadura zabal batean.