2018_09_15-Aguja Alano. Mengual-Picazo bidea (V+/Ae)

SARRERA

Iraileko asteburu ezin hobea zetorren, Anso-Zuriza aldera hurbildu giñan asteburua bertan pasatzeko ta eskalatzeko asmoagaz, lehen egunean Alanos mendilerrora hurbildu giñen, hain ezaguna bihurtu den Mengual-Picazo bidea eskalatzeko asmoagaz Achar de Alanoko lehen orratzera.

Goizetik atara giñen, lasai asko igo giñen eta bideaz eta egunaz asko gozatu genuen.

FITXA TEKNIKOA:

Anson kokatzeko mapa, "Valle de Anso.Guia de escalada en roca" liburutik hartua. Liburua Antonio Garcia Picazorena da, neuk erosia daukat (13€) eta oso ondo dago, gomendagarria da, azkeneko bideak falta dira baia oso ondo dago, historioa kontatzen du ta krokis zaharrak izan arren oso onak dira.

Krokisa:

Katuoinekin blogetik hartutako krokisa, graduarekin bustitzen den bakarra, eskerrikasko mutilak ;)

• Nork ekipatua: A.García Picazo, eta Jordi Mengual 2005ean.
• Nola heldu:Tatxerasetik gora doan GRa hartu eta Achar de Alano eta 1ºAgujara doan lepoan hasten da bidea, oso ondo markatuta, gutxigora behera ordu bat.
• Zailtasuna: 6c? Ae/V+ eta 215m. (v+ oblig gida batzuetan A1 estriboagaz pasatzeko jartzen dute bestetan A0 ondo igarotzen da)
• Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria, tarte batzuetan oso apurtua (L2+L3 eta amaierako luzeak edo ertzagunea).
• Ekipamendua: Oso ekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Bide normaletik oinez Alano eta 1ºAgujatik jeisten den lepotik.

ERREPORTAIA:

Alanoak Zurizako kanpingetik ikusita, lehen argiekaz.

GR-aren bidea hartzen dugu ta astiro astiro altura hartzen goaz Alanoen bila.

Eskumako orratza Alano eta lehen orratza.

Bien arteko lepora doan bidea jarraituz, bidea bi bloke handien artean hasten da, lehen parabolta ondo ikusten da.

Mikel trastoak jartzen,hasi baino lehen, hormaren orientazioa mendebaldekoa da, eguzkiaz babestuta goiz guztia, egun hotzetarako ez da gomendagarria.

Lehen luzea diedro babaresa batetik hasten da, 35m/V+, babesteko aukera asko dituenea ta paraboltekin baita.

Ondoren III/IV gradu artean mugitzen diren bi luze datoz, nahiko apurtuak eta begetazioagaz, baia bere xarma dutelarik.

Hirugarren luzea bigarrena baino hobeagoa da, parabolt bi daude, bidea ondo jarraitu ahal izateko.

Hirugarren bilgunera heltzen, atzean Alano mendiagaz.

Selfie!!!

Laugarren luzea, Ae moduan kotatuta dago, artificial equipado, Mikelek bistan saiatu zauen baia ez jakon atera, Katuoinekeko mutilek 6c inguruan kotatu dute, plakita fina jajaj

Neu plakan mugimendua usaindu nahiean =(

Harana ta harroka, basatia.

Bostgarren luzea, tximinia diedro enpotratu batean hasten da, hasiera bustita zeukana, pare bat parabolt txapatu ondoren kantu gehiago duen arrakala jarraituz, laja ta ezpata askorekin eskuman aurkitzen den bilgunera heltzeko, bilgune honetan aurpegiaren orientazioa aldatzen da.

Hurrengo luzea trabesian doa, apur bat apurtua ondoren kantu ta jarro asko duen sabaitxo bat igaroz bidearen azken tartera ateratzeko.

Hurrengo bilgunetik tarte apurtutik, gomendagarriagoa zapatilekin.

Itzela eta basatia, ezagutzen ez genuen ingurua ta asko gustatu zitzaiguna.

Azken bilgunea eskumaldean dagoen ertzera pasa aurretik.

Tontorrean.

Mikel pozik.

Lasai-lasai jeisten gara Tatxeraseko parkingera, bertan gauzak batu ta bainutxu bat emateko asmoagaz.

Izerdia kentzeko bainutxu bat, uraren tenperatura goxoagaz.

Eta gastatutako energia berreskuratzeko karbohidrato razio galanta!!!

Ondoren garagardo batzuk Isabatik ta ondoren egunerako pilak kargatzera.

Konklusioa: Pertsonalki asko gustatu zaidan bidea, egia da tarte batzuetan arroka apurtua edo txarra dela, baia beste tarte batzuetan arrokaren kalitatea oso ona da, ez da Anso inguruko bezalakoa, baia ingurua eta duen anbiente eta giroa asko gustatu zitzaigun, aproximazioa oso erosoa eta polita, ondorengo bainutxoarekin egun perfektua bukatuz, oso gomendagarria eta alpinoa.

Hurrengoarte.

2018_09_16-Anso.Ezkaurre.Estel (6b/125m)

SARRERA

Udazkena hastear dagoela Piriniotan, Mikelekin jeisten naiz Anso-Isaba aldean asteburuan eskalatzeko gogoakaz, zapatuan Achar de Alanoko lehen orratzean Mengual-Picazoa egin ondoren, domekarako zerbait arinagoa eta laburragoa aukeratu nahi genuen.

Ekainean Esminu bidea egin genuen eta ingurua asko gustatu zitzaigun eta bere ondoko Estel bidea aukeratu genuen domeka goiza ondo pasatzeko ta horrela laster bueltatzeko etxera, gainera bere ekialde orientazioagaitik goizetik eguzkiak ematen dio, aproposa arropa gabe joateko ta aproximazio laburretik kotxetik arnesagaz ateratzeko.

Bidea, parajea, harriaren kalitatea eta giroa ikaragarriak, bide oso ona ta gomendagarria.

FITXA TEKNIKOA:

Anson kokatzeko mapa, "Valle de Anso.Guia de escalada en roca" liburutik hartua (saretik leku askotan ikusi dudanez jartzen dut, ondo kokatzeko). Circo Rocoso/Espolon de los pastores moduan agertzen da. Liburua Antonio Garcia Picazorena da, neuk erosia daukat eta oso ondo dago, gomendagarria da, azkeneko bideak falta dira baia oso ondo dago, historioa kontatzen du ta krokis zaharrak izan arren oso onak dira.

Krokisa:

Estel bidearen lerroa, HokusPokus (Xabi Gaton) blogetik hartua.

• Nork ekipatua: A.García Picazo, Juan Aguilar, Victor Tardio eta Manolo de la Sierra 2008ean.
• Nola heldu:Argibiletako parkingean kotxea utzi ta GRa jarraituz ertzera eramaten gaituen hitoa aurkitu arte, hemendik ertza albo batera utzi ta hitoak jarraituz balkoitxoa jarraituz Estel bidea ikusiko dugu, aurretik beste bat, ta bigarren luzeko babaresa ikusten da, bilgunea ta txapa bat.
• Zailtasuna: 6b eta 125m. (v+ oblig gida batzuetan A1 estriboagaz pasatzeko jartzen dute)
• Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria.
• Ekipamendua: Oso ekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Bide guztia rapelatzeko aukera dago, bilguneak malloi edo anillekin ekipatua dago, hala ere goitik atera ezkero, gomendagarriena oinez jeistea da, ertzetik jeisteko aukera eta rapelatzeko zuhaitzak eta bilguneak.

ERREPORTAIA

GR bidea hartzen dugu, gerizpetan hito handi bat topatu arte ezkerretan ta bide normala albo batera uzten dogu ertzera eta Ezkaurreko hormara eramaten gaituena.

Aurretik daaukagun koordada lehen luzea eskalatzen, tirada luze baten egin daiteke, 55 metro edo bi tiradetan, errepisa eroso batean dagoen bilgunean.

Tozal, Espelunga, Solitario, Aguja del Italiano eta Pared de Ur.

Lehen bilgunera heltzen, V+/6a.

Mikel lehen bilgunean.

Arrokaren kalitatea oso ona da.

Zuriza aldea.

L2, off witdh pasua duen luzea, txapa ugari ditu, ondoren erlaxatzen du luzea.

Goiko bilgunetik ateratako argazkia

Selfie.

Pared de buitreras.

R3etik ateratako luzea, luze hau 30-35 metro ditu ta V+/6a graduan mugitzen da.

Bilgunera heltzen 

L4, 6b inguruan mugitzen den luzea, txapa ugari dituena, ertzera ateratzeko IV amaierakoa.

Ur tragozka ertzean, sokak batu eta ertzetik jeisten gara basorantza,

Bide ikaragarri ona, expo gutxi dekona ta leku ezin hobean, gradu politarekin eta Pirinioaren bista ikaragarriakaz, %100an gomendagarria!!!!

Probatzera animatu, ez baizaituzte damutuko.

201_09_01-Midi d´ Ossau. Jolly. (275m/6a+).

SARRERA:

Midi d´Ossau mendia ezaguna geneukan eta bertatik egon garen bakoitzean, bere hormatzarren handitasunarekin liluratuta gelditu giñan, egon giñen azken egunetik bi urte ia pasata ziren, ta gogoak genituen  “Jean Pierre” handiarekin kontaktua berriz izateko.

“Jolly” bidea izan zen aukeratu genuena asteburu honetarako, eskalada labur bat, 7-8 luzeetan banandua eta beste bide batzuetan enbarkatzeko zaila bait ta, gaineara lagun batzuek gomendatu ziguten, goizetik esnatu ta lasai lasai egin genuen aproximazioa, eguraldi ezin hobea, egunaz eta arrokaz gozatzea besteriz ez zitzaigun falta.

FITXA TEKNIKOA:

·         Zailtasuna: 275m/6a+ (6a oblig.)

·         Lehen igoera: Marc y Jean Arnautou, Marcel Jolly eta Paul Limargues 1964an.

·         Denbora: 1.5 ordu hurbilketa; 5 ordu eskalada;1h rapelatzea eta 1.5ordu kotxera.

·         Materiala: 60 metrotako bi soka, Friends joko bat (0.3-4 artean) eta fisurero joko bat. Zinta luzeak eramatea gomendagarria.

·         Nola heldu: Aneouko parkingetik Pombira heldu eta bertatik “Le grande Raillie” jarraituz, Pombiko horma azpitik doazen bideak jarraituz, “Sudeste Clasica”-ko hasieratik hasten da. Ondoren diedro enkajonatua jarraituz.

·         Bibliografia: La Valle d´Osssau (Xavier Buxo eta Luis Alfonso) Gida oso gomendagarria.

Txastimendiak blogeko topoa.

ERREPORTAIA:

Aneuko parkingetik ateratzen gara lasai-lasai eta ordu bat beranduago Pombieko aterpera heltzen gaude, egun polita dator aurretik.


Lehen bil luzeak Sudeste klasikaren berdinak dira, IV/IV+ graduan inguru ibiliko dira, gora beherak dituena, gorantza, ondoren aldapatxo bat jeitsi etab, lehen bilgunea friendekin egitea gomendatzen da errepisa eroso batean.

Hirugarren luzea eta laugarrena, bloke artean nabegazio ona eskatzen dutenak dira, inguru indefinitu batetik,pitoiren bat noiz behinka topatzen dugularik, errepisa on baterarte heldu arte, hementxe bilgunea egin, 3 pitoi, ta hemendik aurrera, diedro enkajonatutik gora igoko gara, tximenea ez da, diedro oso markatua, laja ta espata askorekin.

Ondoren, hiru luze oso txulo datoz, gestualak eta atletikoak, fisura asko dituenak, arrakalak handiak eta txikiak, pitoi dezente daude baia tarte zailenean bakarrik bi aurkitu genituen, eta reseñan agertzen zen alien enpotratua, ez zuen Mikel hegaldia eutsi ta berarekin bat hegaz atara zan, golpe itzela hartu zuen, izan ere repisara jauzi zen, baina burugogorra izatez denez, altxa ta arazo gabe eskalatu zuen.

Afizioa egiten duten off-width famatuak, baina besteentzako, guri ez digute oraindik afizio handirik sortzen, jajaja.

Ondoren beste luze bat III+/IV ingurukoa rapel lerroa topatzeko, lau rapeletan ongi egiten da, guk 5 egin genituen, Superplombseko rapeletatik.

Zorutik, Mikel azken rapela bukatzen.

Pozik behin zorua ikutzean, Midian eskalada ez baita azken luzean bukatzen, zorura heltzean baizik.

Mikel eta neu pozik, trabatuta zegoen Alien horiarekin.

Azken argiak Piriniotan.

Ondo hidratatzen Sallent de Gallego herriko parkingean.

Hurrengo egunean, lasai esnatu, ondo gosaldu, lasai estiratu ta aurreko eguneko golpearen efektuak agertzen ziren heinean etxera bueltatzeko bidea hartu genuen.

Midiak ez du inoiz zapore txarra uzten, dena eman beharreko luzeak, inoiz baino gehiago arrastratu ta apretatu beharrekoa eta ikaragarrizko irribarrea aurpegian.

Bueltatzeko gogoakaz jadanik!
Hurregoarte.