2017(e)ko urriaren 30(a), astelehena

2017_10_28-La Cabrera. Pico de la Miel. Ezequiel-Emilio (6a/145m).

SARRERA:

Asteburua zetorren eta bai Piriniotan bai Asturiasen eguraldi kaskarra iragarrita zegoen, Euskal herritik nahiko aldakorra baita, domekan euria, zer egin pentsatzen ari giñala, Madirilera bidean dagoen La Cabrerako Pico de la Mieletaz akordau giñan, hantxe eguraldi ikaragarria ematen zuten eta tenperatura oso ona ta harantza abiatu giñan bariku gaban, peajea hartuta Gasteizetik 2 ordu ta 30 minututan hantxe giñan.

Lehen aldia "La Cabrera"-n, granito oso ona ta pitzadura ta arrakal ikaragarriak dituen lekua, baia gure eskalada estilo ezberdinekoa, hori dela eta inguru hau ezagutzen duten lagun batzuei lehen kontaktu baterako bideak gomendatzea eskatu genien. 

Oso leku erosoa da, apromaxio oso laburrekoa, rapelatzeko aukera duena, jeitsiera erraza ta arina, tenperatura ona ta arroka ikaragarria, lehen aldia izan da baina ez azkena.

FITXA TEKNIKOA:
  • Lehen igoera:Ezequiel Conde eta J.Domingo 1969an.
  • Nola heldu: Gasolindegian kotxea utziz, bidezka jarraituz 15 minututan bidearen basera heltzen gara, ez dauka galbiderik, oso zapaldua eta hitoekin markatuta.
  • Zailtasuna: 6a/145m.
  • Materiala: 60 metrotako bi soka, friend eta fisurero joko bat ta zinta luzeak. 
  • Arroka mota: Kalitate oso ona duen granitoa, granu potolokoa, eta itsasgarritasun handikoa.
  • Ekipamendua: Bilguneak ekipatuta, fisura oso onak eta babesteko aukera asko ditu.
  • Jeitsiera: Bide guztia rapelatzeko aukera dago, bilguneak malloi edo anillekin ekipatua dago, hala ere goitik atera ezkero, gomendagarriena oinez jeistea da, tontorretik eskumatara gelditzen dan kallejoitiik, destrepe txiki bat eginez.


ERREPORTAIA

Aurreko eguneko bidaia zala eta azkenean ordua bota zitzaigun eta 10tan hasi giñan oinez biderantza, jadanik jende asko zegoen horman zehar, beste ideia bat genuen (Chocolate, Manolin, Altieri etab) baia bilguneak jendez gainezka zeuden. Ezequiel bidean aurretik bakarrik zegoen kordada bat ta hara sartu giñen, aurretik gomendatu ziguten Ezequiel-Emilio bideen konbinazioa oso ona eta gozatzekoa zala ta hara sartu giñan.



L1: 55m/IV+:Diedro fisuratu batetik hasten da, horizontalean ezkerretara beste diedro baten sartzeko diagonalean igotzen dana bilgunera heldu arte.Gomendagarria zinta luzeak erabiltzea.


Traba bat jarri behar bazaio, autobia oso gertu pasatzen dala ta xarma kentzen diola.


L2: 30m/6a: Bilgunetik ezkerretara apur bat zabaldu ta repisa txiki batetik pitzaduraren azpian jarriz, regleta txiki asko ditu eta hankatxoak, oso ondo igotzen da, ta babesteko friend ertainekin (0.3-0.5 artekoak), pitzadura erdian tottem enpotratu bat daukagu, pare bat metro gehiago ta ezkerretara aurkituko dugu bilgunea, erosoa eta zabala.


L3: 30m/IV+:Hurrengo luzea ezkerretara dagoen beta hartzen du, alien enpotratu bat dago pausua babesten duena eta ondoren ezkerretara espoloitxorantza joanaz, eskumatara aurkituko dugu bilgunea.



L4: 30m/IV: Bilgunea edo beheko repisan dago edo ezkerretan Manolineko bidean, trabesia horizontal erraz bat eginda pitzaduran bertan sartzen gara, bilgunea bertan egiteko aukeragaz ta errazago aseguratzeko, ta soka gutxiago izateko erorketa egotekotan.Luzea oso erraza da, apur bat igoaz zuhaitz bat lazatu eta goikaldeko pitzaduretan edo blokeetan bilgunea montatu.


Pitzadura oso errregularra, cam/totem gorriak oso ondo doaz.


Ondoko bilgunea, Manolineko bilgunea (R5).


Pico de la Mieleko tontorrean, 1342m, gure lehen aldia.


Jeisteko bi aukera daude, edo ezkerretik jeitsi bide luzeago bat ematen edo eskumatik kallejoira, hemen rapel instalazio bat dago, edo destrepatxeko aukera, 8 metro inguruko destrepea izango da, rapela gomendagarriagoa eta seguruagoa beti.


Ondoren, bloque californiano famatura joan giñan arrakal/pitzadura batzuk eskalatzeko asmoarekin baia horretan gelditu zan, apur bat probatu ta gero, Pico de la Mieleko "a vista"n eskalatutak 6a eta hemengoaren zailtasuna guztiz ezberdinak zirela ikusi genuen, gauzak batu eta "sopapo" on batekin itzuli giñen kotxera, hurrengoan eskunarruekin bueltatuko gara.


El cancho del Aguila tabernan, bokadilotxo bat erdi bana ta pare bat garagardo hartu genituen. "Katuoinekin" blogeko bi partaidekaz aurkitu giñan ta beraiekaz afaldu genuen furgoetan, barre on batzuk botaz ta proiektu berriak komentatzen. Aldaketa ordua, domekarako arinau esnatuko gara jaja.

Bide polita, erraza, gehiago egin nahi genuen, baina ez genuen hainbesteko masifikazioa espero, ta lasaitasunez hartzea erabaki dugu, apur bat "deportibagaz" osatuz arrastia.

Hurrengoarte!

2017(e)ko urriaren 17(a), asteartea

2017_10_12-Anso. Peña Ezcaurre. Pared Codero. Camille (325m/6b/+)

SARRERA:

Urriak 12ko jai eguna heldu zen, baina geuk ostiralean lan egin behar genuen, hasiera batean Bizkai aldean zerbait itea pentsatu genuen, baina azken orduan, Ansora dagoen distantzia laburra eta zetorren eguraldi ona aprobetxatu nahian, asteazkeneko arrastiko zazpiretan Gasteizen batzen naz Mikelegaz Ansora joateko.

Hurrengo egunean eguraldi oso ona eta haize bakoa ematen zutenez, Anson egiteko "klasiko" bat nahi genuen, Camille bidea izan zen erabakia, bere aproximazio laburra, txapaje ona eta luzera eta gradua arin animatu zigun.

Gabeko hamarrak inguru Ansoko carabana parkingean afaldu eta gero ogera sartu giñan ta hurrengo egunean materiala prestatzen genuen bitartean gosaldu genuen eta Zurizarako bidea hartu genuen.

Camille bidea 2006an zabaldua izan arren, bere edertasuna, luzera eta ekipamenduagatik Ansoko bide klasiko batean bilakatu da.

FITXA TEKNIKOA:


Anson kokatzeko mapa, "Valle de Anso.Guia de escalada en roca" liburutik hartua (saretik leku askotan ikusi dudanez jartzen dut, ondo kokatzeko). Pared Codero edo Pared e Ur moduan agertzen da. Liburua Antonio Garcia Picazorena da, neuk erosia daukat eta oso ondo dago.


Camille bidearen lerroa, txastimendiak blogetik hartua.



Topo hau Luichyrena da
  • Nork ekipatua: Luzio Egiguren. 2006an
  • Nola heldu: .
  • Zailtasuna: 6b (topo askotan 6b+ ematen diote) eta 325m.
  • Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria, tarte batzuetan adi ibili beharrekoa (L5 eta L8).
  • Ekipamendua: Oso ekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
  • Oharra: Eskalatzeko garaia, abuztutik abendura, errespetatu.
  • Jeitsiera: Bide guztia rapelatzeko aukera dago, bilguneak malloi edo anillekin ekipatua dago, hala ere goitik atera ezkero, gomendagarriena oinez jeistea da, ordu bateko paseotxoa da ta oso polita.
ERREPORTAIA:

Kotxea, Zurizako kurbatik 2,7 kilometrotara dagoen parkingean uzten dugu, puntu gorri batekin markatuta dago basora doan sarrera, eta hitotxo bat ere badauka. Igoera laburra baia oso maldatsua, arineketan izerditan hasteko. Bidearen hasiera artz oinatz gorri bategaz markauta dau.


L1: V+/50m: Lehen luzea etzana den plaka batetik hasten da parabolt altu baterarte heldu arte, ondoren hormatxo txiki bat igarotzen da, ondo txapatua dagoena ezkerretara trabesia eginaz bilgunera heltzeko, bilgune erosoa bi paraboltekin.


L2: 6a/25m: Pausutxu bat dauka, ez dala bape jarraia, baia arrokarekin kontuz ibiltzekoa, goikaldea babestu beharrekoa da (friend ertainak). Bilgunea erosoa, lehen bilgunea pasa ta ezkerretara dagoena aurkitu arte.

L3: V+/25m: Ona!Oso ona!Bikaina!Irteera erraza babaresa antzeko bat hartu arte, nahi den moduan aliñatzeko, friend handiak edo txikiak, danerik sartzen da, kantu pilo bat deko, ondoren "toten pole" antzeko batera heltzen da, ta hemendik eskumatara pitzadura jarraituz bilgunera heldu arte. Erosoa eta bi paraboltekin.


Mikel hirugarren luzea bukatzen



L4: 6b/6b+/45m: Tirada oso ona, konti asko eskatzen duen pitzadura mantenitua, mugimendu oso politekin, hasiera plakatxoan ondoren inbertituak dituen sabaitxo bat igarotzeko, "recio recio" eta ikusi beharrekoa. Oso txapatua hala ere azken zatian pare bat friendekin babestu beharrekoa. Bilgune erosoa (2parabolt + katea). Harrimiñaren ondotik pasatzen dena.




L5: IV+/15m: Trabesia horizontal famatua, patio asko duena, ezkerretara, hiru parabolt txapatu behar dira, Harrimiña ondotik pasatzen zaigu, espoloi eskutu baten ondoan dagoen bilgunera heldu arte, kontuz arrokarekin.




L6: 6a+/6b/45m: Irteera apur bat zikina duen luzea, sabaitxoa oso erraz pasatzen dena, eta ondoren gradua dezente jeisten da, txapak urrunduago daude baina oso ondo eskalatzen dena.

L7: 6b/45m: Ezkerretara doan trabesia diagonala, oso ondo txapatua hasierako zatia, plakatik bait doa, ondoren kobatxo buitrera batean sartzen da, hemen dauka pausua, zinta batekin babestua, ondoren goikaldeko bloke handietatik bilgunera heltzeko, luze oso polita.



L8: IV+/45m: Luze polita, baina arrokarekin kontuz ibili beharrekoa, diedro pitzadura bat igarotzen du, parabolt batez babestua, ondoren metroak irabazten dena, babesteko mila aukera eta goikaldean eskumatara sartzen da bilgunera heltzeko, Harrimiñako bilgunearen ondoan.


L9: 6b/25m: Luze laburtxoa, trabesia ezkerretara, ondo babestua hiru boltekin, ondoren arrakal handi batetik igotzeko, azken pausua bere pikantea dauka (A0da ona eman nion ajjaja) eta goikaldean dagoen bilgunera ateratzen gara.


Goikaldean udazkeneko koloreekin gozatzeko lekua, polita benetan.



Jeitsiera: Hito bat ikusten da, handi segi eta eskumatara Ezkaurreko lepotxora doan bidexka hartuz, hemendik laster aurkituko dugu bidexka zapaldu bat, beherantzako bide normala hartzen duena.


Bidexka honek pista batera eramaten gaitu, ondoren baso bat zeharkatzeko eta errepide ondoan dagoen bordara heltzeko, hemendik 1,5km kotxea utzi dugun parkingeraino.


"The Anso Valley", batuzk Yosemiterekin antza bat hartzen diote, zeba ez?


Kotxera heldu, gauzak gorde eta etxera bidea hartzen dugu, Liedenatik pasatzeko, merezitako arrautz frijituak hirugiarragaz jateko.


Bide ikaragarri ona, expo gutxi dekona ta leku ezin hobean, gradu politarekin eta Pirinioaren bista ikaragarriakaz, %100an gomendagarria!!!! Probatzera animatu, ez baizaituzte damutuko.
Triologia bete beharko da: "CAMILLE"; "HARRIMIÑA" eta "NORA HOA ARDI GALDU HORI"

Hauxe da dena,

2017(e)ko urriaren 15(a), igandea

2017_09_30-Peña Rueba. Mallo comun. Santiago Sagaste (Jarreada)

SARRERA:

Egun batzuk Le Valle de Ossaun pasa ta gero, Valle de Tenara egin genuen trantsisioa, bertan Capricho de Primavera eskalatzeko, zapatua oso euritsua zetorren arren Pirinio aldean egonda aprobetxatu nahi genuen, goizean berandu esnatu, Jaca aldean ibili giñen, ta handik Murillo de Gallegora joan giñan, euria ematen zuten arren, eguzkia zegoenez arnesa jarri ta Mallo Comunera hurbildu giñan, Santiago Sagaste zuzena eskalatzeko asmoagaz, baie bilgunean giñenean kriston tximistak hasi ziren ta beragaz batera euri txaparrada ikaragarria, bideo tonto bat uzten dizuet, hartutako bustialdia ta gero, furgoan montatu ta etxerako bidea hartu genuen, zapatu gaba aprobetxatu gurean.



2017(e)ko urriaren 4(a), asteazkena

2017_09_29-Foratata Occidental.Capricho de Primavera (430m/6c)

SARRERA:

Mikelek eta neuk iraileko azken astea libre hartzen dugu lanean hainbatera joateko, lekua gutxienekoa zen, hasiera batean Picos de Europara joan nahi genuen, baina eguraldiak albo batera ustea bideratu zuen, Catalunia aldetik (Terradets, Montrebei, Vilanova etab) ematen zituzten tenperatura altuak azkeneko momentuan Le Valle de Ossauko haran ahaztura eskalatzera joatera bultzatu zigun, Gourette, Larribet, Arremoulit, Miegebat etab.

Larribeten bi egun pasa ta gero Arrens-era jeisten gara, terrazatxo batean kafe bat hartu, wifia hartzen dugu eta astebururako datorren eguraldi kaskarra ikusita Valle de Tenara joatea erabakitzen dugu, bertan Foratata eskalatzeko barikuan, eta aukerarik bazegoen, zapatuan zerbait eskalatzeko haranetik.

Sallent de Gallegora heldu bezain laster, El sitio tabernara goaz garagardo bat hartzera baia aste eguna izanda itxita zegoen, hori dala eta arrautz dozena erdi bat erostera goaz ondoren arroza kubatar erara afaltzeko.
FITXA TEKNIKOA

Iturria: Todoescalada.net

  • Lehen igoera: J.Sanchez.T Nogues. L.Albero. A Antoñanzas. (2014).
  • Materiala: 20 zinta luze inguru, bilguneetarako materiala.
  • Zailtasuna ta distantzia: 430m/6c (V+ oblig)
  • Nola heldu: Kotxea Formgialeko Alto Aragon hotelean utzi, eta bidezka jarraituz etxeen ondotik hasten dena, langa bat pasa eta hito pare bat jarraituz hasierako bloke karakteristikoa jarraituz bidearen basera heldu arte.

ERREPORTAIA:

Aurreko aldian ez bezala, lasai asko esnatzen gara, gauzak ondo prestatu eta hegoaldeko orientazioa duenez hormak eguzkiak jo arte denbora egiten dugu.


Hormaren basera heltzen garenean, aurretik kordada bat sartu zaigu jada, Mariano eta Lorenzo Ortas (aragoiko alpinista hain ona), ohore bat holako bi tipo hauekin eguna pasa ahal izana.


Mariano, L1eko lehen luzea bukatzen, lehen luze hau ikaragarri ona da, diedro babaresa batetik igotzen da.


L1, 40m. 6a+: Luze oso oso ona, gure usteetan bidearen luze onena, bababeresa diedro batetik igotzen dena eta laja lateralak hartuz bilgunera heltzen dena.

L2, 25m.6a: Bilgunetik atara bezain laster pausutxu bat dauka, sabai txiki bat, eta ondoren terraza zabal batera ateratzen da.

L3, 30m. V+: Zuzenean ateratzen gara resalte erraz batzuk igaroz, ondoren arrakal bat duen horma bat igotzeko eta bilgunera heltzeko.

L4, 30m. V+: Pitzadura diagonal batetik hasten da, ondoren diedrotxo txiki bat igoz eta espoloi batean bukatzen da, trabesia horizontala eskumatara, luze hau eta aurrekoa nahiko txarrak.

L5, 30m. V+: Kanal-tximinia batetik doan luzea, oso apurtuta eta begetazio ugari duena, bide guztiko luze txarrena.

Egia esan bidea oso ondo txapatuta dago, momentu batzutan lar txapatuta eta hain beste parabolt eskaladak molestatzen du.

Valle de Tena



L6, 35m. 6a+: Tximinia diedro batetik igotzen da, hasieran apur bat begetazioagaz, eta ondoren trabesia polit bat eskumatara, bilgunera heltzeko. Bilgune erosoa.

L7, 25m. 6b+: Irteera potentea desplomean, baina oso arin moteltzen da, terraza batzuk igoz bilguneraino.


L8, 25m. V+: Luze polita eta bertikala, pausu finuekin, off-witharen aspian usten gaituena.

L9: 25m/6c. Offwitharen luzea, ikusteko nahiko zaila, hobe barrutik igarotzea, bistan ateratzeko posizioa hartu behar zaiona, geuk azkenean A0n atera genuen, aurreko luzeen kalitate txarragaz jada desmotibatuta gindoazen, askoz hobeagoa espero genuen bidea. (Argazkia Lorenzo Ortas)


L10, 45m. V+: Hasiera plakarekin, ondoren diedro bat igaroz bilgunera heltzeko.

L11, 20m. 6b+: Hasiera oso fina, ez du asko desplomatzen baina hankak ondo mugitu beharrekoa, ondoren dezente lasaitzen da bilgunera heldu arte.

L12, 30m. 6a: Trabesia egiten duen luzea, ambiente politarekin eta oso ondo txapatua, igotzen gara apur bat ondoren kanal bat igaroz eskumatara doan trabesia bat egiten. Luze hau oso polita iruditu zitzaigun.


L13, 25m. 6a: Diedro oso itsusia, begetazio ugarirekin, bilgune nahiko deserosoa.
L14. 50m. 6b. Irteera potente bat dauka, ezkerretara trabesian doana, ondoren espoloi batera igotzeko eta hemendik tontorrera dagoen bilguneraino oso polita, baina inguru oso apurtua.


Mikel bilgunean soka batzen eta Mariano ura edaten Foratata Occidentaleko tontorrean.
(argazkia Lorenzo Ortas)


Selfie tontorrean, orain dala gutxi hemendik ibili giñan tontorren trabesia egin genuenean.




Formigal


Frantziako ingurua


Palas, Arriel, Frondiellak eta Balaitus, azpian La Sarrako urtegia dekogularik.


Foratata eta Sallent/Lanuzako urtegia


Jeitsiera bide normaletik egiten dugu, Viratik igaro gabe, zuzenean eta lasaiago kotxera heltzeko.


Foratata mendilerroa, polita benetan


Hamburgesa berezia jaten "El Sitio"-ko tabernan, merezitako garagardo hotz bategaz.


KONKLUSIOA: Bidea ez zitzaigun asko gustatu, luze oso on batzuk ditu, baia metro ugari dira eta luze asko ere oso txarrak dira, terrazak, belarrez betetako tximia itsusiak, arroka apurtuarekin, loveclimbing bidea zela bagenekien baia ez zitzaigun asko gustatu, iritzia izateko eskalatu behar da, baia ez nioke lagunei gomendatuko. Egitekotan deportibako soka luzea eraman, eta ahalik eta luze gehien enpalmatu.