2019_09_27-Anso. Pared del Paso. Brisas perfumadas (225m/6b/A0)

Zapatu arrastian Ansotik zerbait eskalatzeko hurbiltzen naz Mikelegaz, eguzkitan zegoen horma bat aukeratu genuen, laburra ta erosoa, aproximazio erreza duena, Brisas Perfumadas ezaugarri guztiak betetzen zituen Ansoko bailarako giroaz gozatu ahal izateko.

Gustatu zitzaidan, erosoa ta polita, arrokaren kalitatea orokorrean oso ona iruditu zitzaidan, bi tarteetan banatuta dago bidea, erdikaldean repisa batengatik banatua bertikaltasun apur bat kentzen diona, bidearen zailtasunak kontzentratuak dira ta pausu zailenak ondo babestuta daude, eskalada ederra inguru ezin hobean, udazkenaren edertasunagaz gozatu ahal izateko, gomendagarria. 

FITXA TEKNIKOA:

Anson kokatzeko mapa, "Valle de Anso.Guia de escalada en roca" liburutik hartua (saretik leku askotan ikusi dudanez jartzen dut, ondo kokatzeko). Pared del paso moduan agertzen da. Liburua Antonio Garcia Picazorena da, gomendagarria da, azkeneko bideak falta dira baia oso ondo dago, historioa kontatzen du ta krokis zaharrak izan arren oso onak dira.

• Nork ekipatua: Luzio Egiguren eta bere taldea 2009an.
• Nola heldu: Ansotik Zurizara bidean, heltzean, lehen zubia pasatzerakoan, lau poste luminoso dituenak, apur bat jarraitu ta beste bi poste gorri aurkituko ditugu, eskumatan bi kotxerentzako parking txiki bat daukagu, eta errepidearen ondoan, hito handi bat dago, hitoa jarraituz eta zorutik dagoen kable elektriko bat jarraituz basoan sartu, hitoak jarraituz lehen horma txiki batera heldu arte, pare bat pate ditu pasatzeko, metro batzuk jarraitu ta gero BP horman idatzita aurkitu arte, Brisas perfumadas, kotxetik 20 minutu aprox.
• Zailtasuna: 6c eta 225m. (6b oblig), A0an pasatzeko luze bat (6c-ko bloke bat dauka).
• Arroka mota: Kalitate ona duen kare harrria, tarteka kaxkarragoa eta  apurtuta aurkitu arren
• Ekipamendua: Nahiko ekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Ezkaurrerantza igotzen, Camille ingurutik ateratzen den bidexkarekin enpalmatuz, bertatik normala hartzeko beherantza (1.30h).

Hokus Pokus blogetik hartutako irudia.

Neskalatzaileak-blogetik hartutako krokisa, markatzen dituzten ekipamendu fijoa baino gehiago aurkitu genuen bidean zehar.

ERREPORTAIA:

Goizetik esnatzen gara, baia eguzkiak jotzen duen arte denbora iten goaz, Errokanriko herrian egin dugu lo eta bertan eskaladako materiala prestatzen dugu, 8tan Zurizarantza doan errepidea igotzen hasten gara, eta lasai-lasai materiala jartzen dugu eguzkia horman sartzen doan heinean.

L1 (V+/25m) tirada nahiko laburra, tarteka arroko txarrarekin pare bat boltekin txapatua trabesia txiki batean ezkerretara bilgunera heltzeko. Bigarren luzeko sabaitxora sartzeko trantsizio luzea.

L2 (6b/35m) bilgunetik ezkerretara ateratzen da diedro oso polit batetik, modu ederrean sabai bat ebazteko, ondoren laja handietatik dijoan trabesia bilgunera 6a inguruan dagoen pausu batekin bilgunera heltzeko, ondo txapatua.

Bigarren bilgunera heltzen.

Ansoko harana, Tozal, Espolon solitario etab eta bertako bide klasikoak bistan, Urdaburu, Biba Fidel, Karmele, Guntz etab

L3 (6a/45m) irteera ederra bilgunetik, ondoren diedro txiki eta eskalonatuak igaroz goikaldeko zelai txikira heltzeko, tarteko bilgunea egiteko aukera dago, gomendagarriagoa goikaldera heltzea bertatik oinez laugarren luzerea joateko.

L4 (6b/V-A0 edo 6c blokea; 35m), jardintxo zati bat jeitsi ondoren, 45 metro inguru, diedro txiki batera heltzen gara, pare bat iltzeekin irteeran, sabai txiki bat gainditzeko, bide guztiko luze zailena, liberatu dutenek 6c-ko bloke bat dela diote, egia esan hankak nahiko apurtuak ditu ta romo pare bat dira, blokea pasa ta gero, luzearen gradua 6a inguruan dabiltza, pausu oso politekin bilgunera babaresa eder bat igaro ondoren heltzeko, geu A0-ko tiroitxu bat diedroan montatzeko ta aurrera.

Luzea hasten den lekua, bil iltze ikusten dira gertu ta goikaldean bolt bat.

Bilgunera heltzen, luze honetan bidea bertikaltasuna galtzen du, tarteko terraza dela eta.

L6 (6a/30m) luze oso txuloa, bilgunetik espolia hartu ta luze erdikaldean ikusten den sabina handirantza abiatuz, iltze batzuekin ondo txapatua ta pitzadurak babesteko non nahi, luze ederra benetan, ta bilgunera sartzeko trabesia eder batekin.

Mikel seigarren luzeko bilgunera heltzen, berriz giro hartzen goiazen heinean.

L7 (6a/45m) bisualki itsusia dirudien luzea, begetazioa agertzen doalako, baia metroak igo ahala luze ederra eskalatzen da, bilgunera heltzeko sabaitxo txiki bat ondo babestua bi boltekin, eta helduleku ugariekin, mugimendu ederrekin.

Bilgunera heltzen, pausu eder batekin.

L8 (V+/6a;30m) hormatik ateratzeko azken luzea, begetazioa ere duena, baia arrakal ederrekin ta plaka pausutxuak ebatzi goikaldeko ertzera heltzen gara, bilgunea zuhaitz handi batean.

Camille, Harrimiña etab bideetatik datorren bidea hartzen dugu ta errepidera jeisteko bidea hartzen dugu, 1h 30 min gutxi gora-behera galtzen ez bagara, txabolara helduz, bertatik pare bat hito ezkerretara ondoren pista hartzeko ta basoan sartzeko, jeitsiera ederra kotxera bueltatzeko. 

Bidea gustatu zitzaidan, erosoa ta polita, bi tarteetan banatuta dagoena, erdikaldean repisa batengatik banatua, bidearen zailtasunak kontzentratuak dira ta pausu zailenak ondo babestuta daude, eskalada ederra inguru ezin hobean, udazkenaren edertasunagaz gozatu ahal izateko, gomendagarria.

2019_10_05-Irurtzun. Caballe (230m/V+)

Denbora neraman Irurtzuneko Ahizpa handiko Caballe bidea egin nahiean, beste bide batzuk eginda nituen bere hormetan gora, baina klasikoena ta horma honetan zabaldu zen lehengoa faltan nuen, Piriniotara jeisten giñen bakoitzean bere begetazioa eta erreztasuna zala eta, gauza bat zela eta bestea zela, beti gelditzen zen bertan behera, azkenean Danirekin jeisteko aukera suertatu zitzaidan.

Hormako errezena izan arren, tarte batzuetan eskalatzea eskatzen du ta bidea orokorrean semiekipatuta dago, boltak plaketan, iltzeren bat ta arroka zubiak. Hasiera nahiko eskalonatua da, hirugarren luzera heldu arte, trabesia eder batean sabaia ekiditzen duena ondoren hiru luze oso politetan lehen orratzera heltzeko, hemendik beste luze batean V famatuaren lehen puntara heltzen gara, rapel txiki batean bigarren V-ko puntara heltzeko.

Orokorrean bide ona iruditu zitzaidan, dibertigarria ta oso ebideentea, hormaren lehen igoera izanda, klasikoa, erreztasuna bilatu nahian modu oso polit batean.

FITXA TEKNIKOA:

• Zailtasuna: V+/230m
• Bidea zabalduta: Joan Caballé, Magriña eta Xalmet 1947ko apirilean.
• Nola heldu bidearen basera: Kotxea barrera ondoan dagoen parkingean aparkatu, eta zubirantza segi, hau pasa eta Caballe bidera dijoan bidea hartuz, torre elektrikotik hitoak jarraituz.
• Ekipamendua: Semiekipatua. Pitoiren bat, bolt batzuk luzeetan zehar (plaketan) eta kordinoren bat ere badago. Bilgune guztiak bi parabolten gainean montatuta eta txapak anillarekin rapelatu ahal izateko. 
• Materiala: 8 expres, friend joko bat (C0.4tik 2ra). Fisureroak eraman genituen baia ia ez genituen erabili. 60 metrotako bi soka eta  bilguneetarako materiala. Sinplearekin egiteko aukera ere badago.
• Jeitsiera: Bide normaletik ibiltzen, destrepe batzuk egin eta lehen rapeletik beheko basera, hemen beste rapel instalazio bat dago, kontuz soka botatzerakoan, zuhaitzetan gelditzen baita erraz, zorura. Jeitsiera arina bidezkatik eta hemetik aurretik igarotako zubira ateratzen gara.

ERREPORTAIA:

Bi ahizpak, ostarteak nagusiak ziren.

Zubirantza doan PR bidea hartzen dugu, zubia zeharkatzeko torre elektrikora heltzeko, hemendik hitoak jarraituz bidearen basera heltzen gara.

Lehenengo bi luzeak (L1 eta L2; IV eta IV+) inguru nahiko eskalonatu ta errezetik dijoaz, iltzeren bat aurkitzen dugularik, zubi arrokaren bat bertikaltasuna bilatu nahiean, bilgunean erosoak eta repisa handietan.

Dani bigarren bilgunera heltzen.

Hirugarren luzea (V+) trabesia eder batetik dijoa, sabai bat modu oso ebideentegian ebatziz, bidearen luze zailena da kotazioz baia laburra, trabesia ederra, hankak ondo mugitu beharrekoa baia oso ondo babestua pare bat boltekin ta iltze batekin. Bilgunea espoloi markatu baten azpian, hogei metro inguruko tirada.

Trabesia ederra, laburra ta ondo babestua.

Laugarren luzea, (V) nahiko bertikala da, bide guztiko luze delikatuena da, diedro eder batetik dijoa forma zuzenean, ondo babesteko aukera asko ematen duena, nahiko tirada luzea da, berrogehi metro inguru, bilgunea beste repisa batean.

Bostgarren luzea, (V) babaresa txapatu batetik hasten da ondoren sabaitxo baten bila, ezkerretik pasatzeko, luze polita.

Luzeak igotzen goazen heinean giroa handitzen doa.

Trantsizio luze bat beste diedro baten azpian uzten gaitu, V, txapa ta bolt batekin babestua ondoren ertzera ateratzeko.

Ertzetik II graduko pasartea rapel instalaziora heltzeko, 15m ingurukoa, "V" famatuko azken luzea ebazteko.

Ahizpa txikia, bere Txemi, Herri baten sustraiak, Kuttuna, Virgen etab bideekin.

Aurretik genuen kordada behin rapelatuta "V" karakteristikoa eskalatu ta gero sokak batzen.

Dani rapelatzen.

15 metro inguruko trantsizio luze bat Ahizpa handiko tontorrean uzten gaitu, hemendik sokak batuta rapel instalazioetara joatea falta zaigu.

Irurtzungo herria.

Bi rapeletan basora bueltatzen gara, egun ederra, bide eroso ta polita, uste nebana baino begetazio gutxiago daukana ta klasiko izanda pena merezi duena. Gomendagarria.

2019_06_01-Anso. Espolón Solitario. Biba Fidel (6b+/310m/6a oblig)

Asteburua heldu zen, ta Piriniotako mendietako arrokan eskalatzeko gogoakaz, bariku arrastian batu giñan bost laguneko kuadrilla Erronkariko bailaran, zapatuan Ansoko hormetan ibiltzeko asmoarekin, kordada bat Ezkaurrera joan ziren, ta Mikel, Jon ta ni, Espolon solitarioko Biba Fidel bidea egiteko.

Biba Fidel bidea hiru tartetan banatuta dago, lehen hiru luzeak, arroka oso apurtuta eta nahiko zauztua duena, ondoren beste lau luze, arroka nahiko homogeneoagaz, gradu gehiagorekin, azken aldeko espoloira ateratzeko, beste lau luze, desplomatuagoak, arrokaren kalitatea azken tarte honetan ikaragarria da, pintxuduna, kantu ugarirekin eta disfrutatzekoa, gainera goikaldean giro asko hartzen du bideak. Behekaldeko luze kutre eta apurtuak goikaldean aurkitzen dugun arrokaren kalitateagaitik pena merezi dute.

Egun oso polita, konpañia ezin hobean, jeitsiera barrankotik egin genuen, oraindik ez zegoen guztiz lehor ta basora blai eginda heldu giñan ajjajaja, hurrengorako Zuriza aldetik jeisten den bidea hartuko dugu, lekzioa ikasia dugula.

FITXA TEKNIKOA:

Anson kokatzeko mapa, "Valle de Anso.Guia de escalada en roca" liburutik hartua (saretik leku askotan ikusi dudanez jartzen dut, ondo kokatzeko). Espolon solitario moduan agertzen da.

Liburua Antonio Garcia Picazorena da, neuk erosia daukat eta oso ondo dago, gomendagarria da, azkeneko bideak falta dira baia oso ondo dago, historioa kontatzen du ta krokis zaharrak izan arren oso onak dira.




Bida Fidel bidearen lerroa, Luichyren krokisa:

• Nork ekipatua: Luzio Egiguren 2008ean.
• Nola heldu:Camille eta Tozalera doazen parkingetik, erreka pasa behar da, basoko hitoak jarraituz bidexka jarraitzeko espoloiaren bila. Lehen bolta zorutik ikusten da. 45min.
• Zailtasuna: 6b+ eta 310m. (6a oblig) C/S2
• Arroka mota: Kalitate oso ona duen kare harrria. (behekaldea apurtuta eta goikaldea ezinhobea)
• Ekipamendua: Oso ekipatuta dagoen arren, tarte batzutarako beharrezkoak dira friend joko bat, eta zinta luzeak txapak hormatik atara ahal izateko.
• Jeitsiera: Espeluniachako barrankoko rapelak jarraituz edo oinez, (1h) edo Zurizatik atzetik doan bidea jarraituz (2.5h)

ERREPORTAIA:

Lehen hiru luzeak oso kalitate txarreko arroka dute.

L1 (V+/45m) plakatxo baten hasten da alturaz irabaziz, nitxo batean bilgunea, erosoa.

L2 (V/25m), bilgunetik tximinia jarraituz, beste nitxo baten azpian bilgunera, kontuz arrokarekin, dezente mugitzen dela.

L3 (V/35m) goikalderantza dijoa, espoloiaren bila, lehen tartekoa, arrokaren kalitatea oso txarra baita, arroka handi bat bota nuen lehenengoz nijoanean, babesteko aukera asko, bilgunea goiko feixa txikian egiten da.

L4 (II/20m) trabesia erraza hurrengo diedro azpian kokatzeko.

l5 (6a+/30m) diedrotik gora dijoa, hasiera erraza ondoren goikaldean dagoen sabaitxoa pasatzeko, ondo babestua pausua.

L6 (10m/II) aurrekoarekin enpalmatzeko luzea, lehen luze zailaren azpian uzten digu.

Pared de Ur, Harrimiña, Camille eta Nora hoa ardi galdu hura.

Espolon del Italiano, Karmele, Gutz, diedro veral,  etab,  bideekin, eskumaldean espolon del paso, brisas perfumadas eta directa anso ingurua.

Ezkaurreko zirkua, Esminu eta Estel, eta tontorreraino doan ertzarekin.

Espolon del paso

L7 (6b+/25m) hasiera fisikoa, ondoren eskutako pitzadura zabal eta romo batetik igotzeko, bi bolt, ondoren espoloia aldatzen da goikaldeko bilgunera heltzeko, kantuarekin azken zati hau (6a aprox azken tartea, polita), hori bai pitzaduran hirurak eskegita gelditu giñen, teknikoa eta ondo irakurri beharreko mugimenduak.

Aseguratzen

L8 (V/50m) hurrengo luzea zuhaitz siku baten ezkerraldetik dijoa, pausua bolt bategaz babestua, goikaldean ikusten den espoloi markaturantza bidean. kontuz arrokagaz.

R8ko bilgunera heltzen, goikaldeko espoloiaren azpian.

L9 (6b/25m), sei boltegaz babestuta dagoen diedroa, desplomatua tarte batzuetan, hankak baditu eta oso polita, ikaragarri ona, goikaldeko bilgunea eskegia, eta deserosoa.

Jon ta ni luzea errekuperatzen.

Selfie r8ko bilgunean.

L9 (6b+/35m) + L10 (V+/15m) luze nahiko fisikoa, lehen hiru txapak regleta txiki batzuekin, ondoren plaka eta babaresa bategaz jolasteko, tarteko bilgunea dago (R9), beste bolt bategaz goikaldeko azken bilgunera heltzeko Mikelek enpalmatu zuen.

R8ko bilgune eskegian, atzean Ansoko bailara dugularik.

Sokak batzen.

Tontorrean pozik.

Jeitsiera, bidea bukatzen den ingurutik, eskumatara joaten, Tozaletik datorren hito lerroa hartuz, barrankora eramaten gaute, bertan rapel lerroa dago, bi derrigorrezkoak eta aukerako batzuk, oraindik ura jeisten zen eta barre eta algara batzuk bota genituen, azken argiekin zorua ikutzeko lau ordu luzez luzatu zitzaigun jeitsieragaitik, hurrengorako atzetik goaz Zurizara doan bidea bilatzen siku ez baldin badago ajaja.

Barrankismo apur bat jeitsieran.

Zurizatik Erronkarira, kaltzontzillotan prakak guztiz blai genituen eta, gustora hartu genuen afaria, hurrengo eguna lasai pasa genuen, prisa askorik hartu gabe goizean ta Salvatierra de Escan kirol eskalada egiten.

Miilesker bikote, hurrengoan gehau =)