2016_07_19-Le Barre des Ecrins (4.102m)

SARRERA:

2016ko udan, furgoneta hartu eta Mikelekin batera, Ecrinsetara joan giñan 15 egunez, ingurua ezagutzera, plan asko, aukera asko eta eguraldiak egiten uzten zigunaren arabera aukera ezberdin asko, azkenean 15 egun hauek horrela banatuta gelditu ziren, leku ikaragarriak eta oroimenean grabatuta geldituko diren opor batzuk:

• Mont Pelvoux (Couloir Cooliedge) (3.934m)
• Le Barre des Ecrins eta Dome Neige (4.102m)
• Ailefroide eskalada_Paroi de la Fissure: Songe d'une nuit de sabbat (250m/6a)
• La Meije (3.984m) Refuge de Aigletik (saiakera).
• Georges du Verdon_Hulk sektorea (kirol eskalada)
• Georges du Verdon_Montagne des Russes (200m/6a+/6b)
• Georges du Verdon_Les dalles grises (175m/5c)
• Les Calenques_Le Candele (150m/6b)
• Rodellar (Kirol eskalada)

LE BARRE DES ECRINS:

Barre des Écrins, Frantziako Alpeetako mendi bat da, 4102 metroko garaiera duena.  Massif des Écrins izeneko mendiguneko mendirik garaiena da. 4.000 metrotik gorako garaiera duen alpetar mendirik hegoalderenekoena da.

Barre de Écrins, lehen aldiz, 1864ko ekainak 25ean igo zen. Lehen igoera hau egin zutenak, Adolphus Warburton Moore, Horace Walker eta Edward Whymper izan ziren, Michel Croz, Christian Almer zaharra eta Christian Almer gaztea gidari bezala zituztelarik.

Tradizionalki, Pré de Madame Carletik igotzen da, Ailefroideko haranean. Ohiko ibilbideak, oso-osorik igotzen du Glaciere Blanc glaziarra. Hau, oso ibilbide erabilia da, Dôme des Écrinserako ohiko ibilbidea baita, Alpeetako 4.000 metrotik gorako mendietatik errazen igotzen denetako bat.

FITXA TEKNIKOA:

Denborak eta Ibilbidea:

·         Pre Madame-Refuge Blanc (2h)

·         Refuge Blanc-Refuge Ecrins (2h)

·         Refuge Ecrins-Le Barre des Ecrins (4102m) (4h)

·         Le Barre des Ecrins-Dome Neige (4010m) (1h)

·         Dome Neige-Refuge Ecrins (2h)

·         Refuge Ecrins-Pre Madame (4h)

Zailtasuna: PD+. Tontorrera heltzeko ertza luzea eta III gradu batzuk dituena izotz eta arroken artean, patio dezentekin.

Desnibela:

·         Pre Madame (1800m) –Refuge des Ecrins  (3100m) (1300m positibo)

·         Refuge des Ecrins-Le Barre des Ecrins (4102m) (1200m positibo)

·         Le Barre des Ecrins-Pre Madame (2400m negatibo)

Distantzia: 13 kilometro igo ta horren beste jeitsiera.

Materiala:  Kranpoiak eta pioleta eta glaziarretan ibiltzeko materiala (torloju batzuk, soka, polea etab), honetaz aparte, pare bat mikrofriend eraman genituen ertzean dauden pausu zailenak apur bat babestu ahal izateko, baita ere rapelatzeko materiala, 20 metrotako rapel bat.

ERREPORTAIA:

Aurreko egunean Mont Pelvoux igo eta gero, lasaitasunagaz esnatu giñan, ondo gosaldu eta gauza Ailefroideko kanpinean ondo prestatu genituen, beharrezko materiala igoz eta pisuak ondo banatuz.

Furgoneta Ailefroideko kanpinetik gora dagoen Pre-Madame Carleko parkingean uzten dugu, 1.80€ ordaindu eta gero. Eta bertatik hasten da Glaciar Blanc-era igotzen digun bidea, nola ez, primeran markatuta dagoena.

Lasaitasunez hartzen dugu, jendearekin berba egiten dugun bitartean, eta altura apurka apurka irabaziz, ez dekogu prisarik eta aterpera heltzeko, altura irabazi ahala haranetik urruntzen hasten gara.

Glaciar Blanc aterpea (2.500m), hemen ur trago on bat hartzen dugu eta zerbait jaten dugu, Ailefroideko eta Pelvouxeko mendiez gozatzen dugun bitartean, ezkerrean Pelvoux eta Violletes glaziarra, eskuman Ailefroideetako tontorrak.

Glaciar Blanc-era heltzen garenean udako praka laburrak luzeengatik aldatzen ditugu, kranpoiak jarri eta arnesa, hemendik aterpera ditugun 500 metrotako desnibela egiteko.

Le Barre des Ecrins mendia atzean dudalarik, egia esan, egon naizen mendirik politenetarikoa da.

Refuge des Ecrins aterpea (3175m), aterpea glaziarretik eskumatara lautadatxo txiki batean dago, oso ondo dago, geuk janaria igo genuen afaltzeko eta sukalde bat dauka mahai batzuekin jantokiko inguru batean, oso ondo dago, pega bakarra, bertatik ateratzen den ura ez-edangarria dela, eta beraiek ur minerala saltzen dutela 5 eurotan, geuk pastilla potabilizatzaileekin konpondu giñen. Ogera laster, biger egun luzea toketan jakule!

02:30_Ondo gosaldu eta gero dilista platerkada on bat, kafea eta galletak, arropa guztiak jarri eta lasai-lasai ateratzen gara aterpetik.

05:00_Le Barre des Ecrinesko Lory leropora joateko bidea eta ezkerretik igotzeko bidearen arteko bidegurutzea, hasiera batean ezkerretik igo nahi genuen baina ondo begiratzen, egoera ez zirudien oso ona eta ezkerretara jarraitu genuen, hemen Couloir Cooliedge korredorea ikusi genuen baina bertara heltzeko serac-ka ez zegoen egoera oso onean eta apur bat aurrerago sartu giñan, krokisean ikusten den lerro morearen inguruan.

05:30_Bilgune arin bat egiten dut bi pioletekin eta Mikelek salto egiten du serac-ketik goiko aldera dagoen izotzera, pioletak ondo sartzen ditu eta inongo arazo gabe jarraitzen du gorantza, 50ºtako pala batetik gora hasieran, elurrez ondo dagoela, neu ensamblean jarraitzen diot, friend bat sartzen du ateratzen den bloke batean eta laster batean goiko ertzan gaude, soka apur bat laburtzen dugu eta ertzetik jarraitzen dugu, Pic Lorytik oso gertu bait gaude.

06.30_Pic Lory (4.088m), eguraldi oso polita, hain goiz hasi izanak pena merezi du, aurretik bakarrik bait dugu bi italiarrez formatutako kordada bat.

Ertzetik jarraitzen dugu, denbora guztian III graduko pausuekin, kontuz ibiltzen baina oso gustora, tentsio eta plazer arteko mugarekin jolasten.

07.00_Le Barre des Ecrins (4.102m), azkenean tontorra, atzetik datozen bi frantziarrei itxaroten diegu, horrela tontorreko argazkia ateratzeko eta apur bat parajeaz gozatzeko egunero ez bait dira horrelako mendiak igotzen.

Dome Neigeko tontorrera mendizaleak iristen

Le Barre des Ecrins, 4102 metro.

Tontorretik jeisterakoan, Le Barre-ra igotzen diren kordadekin arazoak ez izatea zaila izan zen, eta gehien bat gidariekin, baina beno, presa gabe eta mala letxean jarri gabe Lory bretxako rapelera iristen gara.

Bilgune ona, eta 20 metro inguruko rapel batekin zoruan gaude.

08.15_Hemendik metro batzuk irabazten dugu eta eguneko hirugarren “laumilakoa” lortzen dugu. Dome Neige (4.010metro). Dome Neigeko tontorra, bezero asko eta gida asko, onena ahalik eta arinen jeistea, arazorik ez izateko jeitsieran.

Ur trago bat hartu, arropa kendu eta glaziarretik behera doan bidea jarraitzen dugu, denbora guztian Le Barreko malda inklinatuak parean ditugula.

Le Glacier Blanc

La Meije ingurua, bigerko plana AIlefroiden 200 metrotako eskalada bat egitea eta arrastian La Meijeko abiapuntura hurbiltzea.

Serac artean igarotzen

11.45_Aterpera iristen (3100m)

Aterpearen barrukaldea

Pelvoux mendia

Ecrinsetako tontor ospetsuena boltsikora, asko gustatu zitzaiguna, eta paraje ikaragarri batean, Pirinioak oso politak dira baina Alpeetako giroa bizi beharrekoa da.

Gehiago egongo da, baina apurka, ie denbora librea atetan dotan.

2015_11_28-Tierra de Dragones (Peña Rueba) (400m/6b)

SARRERA:

Mikelek azaroako azken astean oporrak hartzen ditu, eta neure astelehen librea aprobetxatuz, 6 egun pasatzeko aukera ikusten dugu Riglosen, gehiago pentsatu gabe, ostegun arratsaldean Gasteizen batzen gara, eta Eroskian janari asko erosi ondoren, lasai lasai hartzen dugu Rigloserantzako bidea.

Ideia nahiko argia zen, Pirinioan eman behar zuten eguralditik ihes egin eta Rigloseko horma beroetan ahal zen guztia eskalatzea. Bariku gauean Sergio batzen zitzaigun gurekin aste burua pasatzeko asmoarekin.

Eta nola ez, bide batzuk erabakita, baina besteak, eskalatu osteko garagardoa hartzen genuen bitartean, Rigloseko hormatzarrak ikusten genituen bitartean, eskalada gidarekin batera erabakitzea zen asmoa.

Rigloseko aterpean 5 egunetarako reserba egin genuen eta ostiral arrastian Sergio batu zitzaigun, orain dela gutxi zabaldutako bide berria ezagutu nahi genuen Peña Rueban, eta hórrela Riglosen ematen diren zapatu jendetsutik ihes egin.

Aukeraketa txarra izan zan, goizetik esnatu arren ta oso goiz eskalatzen hasi arren, eki-iparraldeko aurpegia izanda hotza laster sartu zitzaigun, horrekin kontatzen genuen, baina izan genuen haize ikaragarria izan zen, asko ahuldu zigun eta bai geu bai Gallego Espoloian zegoen beste kordada bat 300 metro eta gero eskalatu ondoren rapelatzera derrigortu zigun.

FITXA TEKNIKOA:

·          Zailtasuna: 6b (V+/A0 )

·          Luzera: 400m metro.

·          Ekipamendua: Paraboltak. Bilguneak paraboltekin eta rapelatzeko argollekin.

·          Ekipatzaileak: Jesús Sánchez, Kike Royo, Toño Nogües, Luis Albero eta Antonio Antoñanzas 2014an.

·          Materiala: 20 zinta expres eta bilguneetarako materiala. 60 metrotako bi soka. Bidea oso ondo ekipatuta zegoela iruditu zitzaidan, eta bilgune guztiak erosoak dira.

·          Denbora: 30 min hurbilketa/ 5-6 ordu eskalada/1.30min jeitsiera.

·          Sasoia: Ipar-ekialdeko orientazioa duen espoloia, egun berotsuetan eskalatzeko aproposa.

·          Nola heldu hormara: Kotxea Jacatik datorren errepidetik baino lehen KM-40an eskumatara pista bat igotzen da, 50 metro igotzen ditugu pistatik eta kurba batean parking txiki bat dago, bertan uzten dugu kotxea eta oinez jarraitzen dugu bidetik pista bukatu arte, hemetik hormaren basea argi eta garbi ikusten da, bide txiki batetik bertara hurbildu eta ezkerretara biratu heltzerakoan, txapa disdiratzuak topatu arte, behekaldean ibilbidearen izena eta dragoi txiki bat dauka. (30 minutu)

·          Jeitsiera: Tontorretik bidezka bat jarraitzen dugu Murillo de Gallegoko norabidean,hito batzuk jarraitzu, eta 10 minutu beranduago, bigarren kanal batera heltzen gara, zoruan bilgune bat dago 2 paraboltekin, katea eta malloia. 35 metrotako rapel oso bertikala. Hemetik behera sirga fin bat jarraitzen dugu, zuhaitz batera heldu arte, hemen beste bilgune bat dugularik. 20 metrotako rapel labur bat koba batera iristeko. Kanal itsusi eta begetazio asko duena igaro eta azken rapela aurkitu arte, 30 metrotan zoruan uzten diguna.

BIDEAREN KROKISA:

 (Iturria: Caracol Love Climbing)

ERREPORTAIA:

Peña Rueba lehen orduan Rigloseko aterpetik begiratuta

Bidearen hasieran dagoen marka “bereizgarria” jaja.

L1_6a, pausu txiki batzuk ditu hasiera eta gero trabesia bat eskumarantza lehen bilgunera iristeko.

L2_6ª, aurreko luzearekin konparatuta oso ezberdina da, pausu batzuk desplomearekin dituenak bigarren bilgunera iristeko.

L3_6a+, plakeroago den luzea, baina amaiera oso polita duena, desplome batetik ezkerretara joanda bilgunera iristeko.

L4+L5, IV, Trantzisiozko bi luze, biak IV gradukoak eta txapa gutxirekin ez da batere zaila.

L6_V+, hormaren bigarren zatia, arroka zati honetan ez dirudi hain ona baina hala ere kalitate altukoa da.

L7_V+, aurrekoaren antzekoa, arroka oso ona eta luze oso polita.

L8_6b/b+, Hasieran pausu fin bat dauka, eta amaieran beste bat, tripatxo batzuk igarotzeko blokeko pausu batzuekin.

L9+L10_V+, enpalmatu daitezke, plakeroak diren pausuak eta pausu finagoak.

L11_IV, tontorrera heltzeko luze labur eta erraz bat.

Rapelatzen

Piriniotako tontorretan azken eguzki izpiak

Gallego erreka

Riglosen seguru beroago egongo giñela, Ideas de bombero!!!!

Hurrengo egunean “Irene y la paz (200m/6c)” bidetik jeitsi eta gero gustora bazkaldu genuen Peña Ruebako hormatxarra aurrean genuelarik, arroza kubana erara, indarrak errekuperatzeko onena dudai gabe. Bon Apetit!

2016_10_30-"Mailly" Midi d´Ossau (200m/6a)

Midi d´Ossau mendia ezaguna geneukan eta bertatik egon garen bakoitzean, bere hormatzarren handitasunarekin liluratuta gelditu giñan, azkenean heldu zan eguna eta “Jean Pierre” handiarekin lehen kontaktua izateko aukera izan genuen.

Ezagun batek  esan zigun:

-Kontuz ibili Midiko V-ekin!!!

-Ehhh?Hainbesterako?

-Eskalatzen, dena eman behar diren luzeak ditu eta inoiz bezala arrastaka joatea eskatzen duena, baina gozamen hutsa da.

 -Joan beako gara da orduan probatzera ;)

“Mailly” bidea izan zen aukeratu genuena, eskalada labur bat eta beste bide batzuetan enbarkatzeko zaila bait ta, gaineara irakurria geneukan lehen kontaktua izateko aproposena zela.

FITXA TEKNIKOA:

·         Zailtasuna: 200m/6ª (V oblig.)

·         Lehen igoera: Julien Arruyer, Gabriel Busquel, François Cazelet, Roger Mailly eta Jean Santé 1935an..

·         Denbora: 1.5 ordu hurbilketa; 4/5 ordu eskalada;1h rapelatzea eta 1.5ordu kotxera.

·         Materiala: 60 metrotako bi soka, Friends joko bat (0.3-3 artean) eta fisurero joko bat. Zinta luzeak eramatea gomendagarria.

·         Nola heldu: Aneouko parkingetik Pombira heldu eta bertatik “Le grande Raillie” jarraituz, Pombiko horma azpitik doazen bideak jarraituz, “Sudeste Clasica” pasa, ondoren Superplombs, Flipp Matinal eta retrankeo karakterisktiko batean, kallejoi antzeko bat aurkitzen dugu, lehen luzearen bidea bertan hasiz.

·         Bibliografia: La Valle d´Osssau (Xavier Buxo eta Luis Alfonso) Gida oso gomendagarria.

KROKISA:

(Iturria: Txastimendiak.blog)

ERREPORTAIA  

Aneuko parkingetik ateratzen gara lasai-lasai eta ordu bat beranduago Pombieko aterpera heltzen gaude, egun polita dator aurretik.

“Rock and Roll”-a hasten da!!!Zelako itxura ona duen.

Bidearen hasiera heldu eta gauzak prestatzen ditugu, autoprotekziorako aukera asko duen kallejoi antzeko bat, diedro txiki batekin eta irteera atletiko batekin, bilgunea repisa eroso batean.

Hemetik ezkerretara ateratzen gara bavaresa txiki batetik, eta diedro oso polit batean sartzen gara, irteera fisiko bat duena, luze hau asko gustatu zitzaidan, babesteko aukera asko ditu, gomendagarria da aurkitzen dugun lehen bilgunean 5 metro jarraitzea eta diedro bat jarraituz hurrengora heltzea, klabea den luzearen azpian uzten baitigu.

Hirugarren luzea, tximinia polit bat da, irteera oso fisikoa duena, horretaz gain oso aereoa da eta kriston anbientea dauka, (6a), ondoren diedro batetik jarraitzen du, hankak ondo mugitu beharrekoa, goikaldean repisa eroso batera ateratzeko (V+).

R3, badazpada friend batzuekin berindartzea gomendagarria da, bilgunearen egoeraren arabera.

Selfie hirugarren bilgunean

Laugarren luzea oso polita da, gozatzekoa, zailtasuna jeisten da eta babesteko aukera asko, tximinia batetik joan behar gara eta ondoren nitxo batera heldu (IV+/V).

Desplome txiki bat pasa behar dugu R5-ra heltzeko (V) gradukoa eta eskumatara biratzen dugu arroka gris batetik, hemetik Superblombs bidearekin batuz, azken bilgunera heldu arte, “Les Virettes”-ak aurkitu arte.

Jeitsiera, diagonalean rapelatzen dugu, 50 metro inguru, eta kontuz jeisten jarraitzen dugu, hitoak jarraituz, azken rapel instalazioa aurkitu arte, 45m, zoruan uzten gaituena.

Pombieko horma, itzuliko gara seguru, ikaragarria iruditu zaigu eta.

Gure lehen eskalada “Jean Pierre”-n eta ez da azkena izango, gozamen hutsa!!!

Udazkeneko egun laburretako azken argiekin, kotxera bueltatzen gara.