ZEBERIOTAR: 2016_12_29-Peña Telera. Maria Jose Aller (550m/D+/75º/IV+)

Peña Telera (2.762m), Partacúa mendilerroko tontor garrantzitsuena kontsideratzen da, altuera garaiena ez izan arren, Aragoi errekako eta Gallego erreken arteko haranean kokatuta dago.

Peña Telera Pirinioetan izotz korridoreak eta izotz eskalada luzeak egiteko dauden tokirik famatuenetarikoa da, horretaz aparte gehitu behar diogu lekua zoragarri polita dela. Ipar aurpegi honen zabalera handian aurkitu ahal ditugun korridore askoren artean, aipagarrienetarikoak, Gran Diagonal (AD/600m), Maria Jose Aller (550m/D+), Maribel (D+/MD_400m), Chez Lulu (MD+/650m) eta “Senda de los cuervos” (MD+/750m) dira.

Ez dago inongo dudarik Maria Jose Aller korridorea politenetarikoa dela, eta horretaz aparte oso korridore estetikoa eta luzea da, eta kaskada eta erresalte oso interesgarri batzuekin. Web gune baten irakurri nuen, eta berarekin bat nator, “Ez da korridore zaila, baina zaila izan barik, hobeto ez dudatzea, leku estrategikoan bi iltze ondo jarrita, bai fisikoki bai lekuaren kokapenagaitik, baina baldintzen arabera disfrutatzetik txarto pasatzera eramango gaituen korridore bat da”. Ez nuke esango korridore zail bat dela, baina ez edozeinek egiteko modukoa.

NOLA HELDU:

Panticosara heltzeko, beharrezkoa da Sabiñanigoraino heltzea, bai N-240tik edo N-330tik. Hemendik Biescaserako norabidea hartzen dugu N-260tik, Biescasera heldu arte, A-136 errepidea jarraituz Bubaleko urtegiaren parean goazenean, ezkerretarantz ateratzen den bide gurutze bat jarraitu behar dugu, 3 kilometro inguru pasa eta gero Piedrafita de Jacara heltzeko.

KORRIDOREAREN BASERA HURBILKETA:

Ibilbide errazena Piedrafita de Jacako herritik gora doan errepidea jarraitzea da, Lacuniachako parkingera heldu arte, hemen kotxea utziz (1.380m) , izan ere pistatik gora kotxearekin joatea ez dago baimenduta, eta pistatik gora antzinara doan bidea hartzea. Oso ondo markatuta dago, eta ez dauka galbiderik.

Pistatik ateratzeko marka asko aurkituko ditugu, bidea laburtzeko, eta horrela pistak ematen dituen kurba handiak laburtzeko, ibilbidearen erdian Refugio Telera edo Las Planaseko aterpea aurkituko dugu. Bidea aurrerantz jarraitzen dugu informazio kartel txiki bat aurkitu arte, gezi batekin seinalatuz ibilbidea antzinara.

Pistatik apur bat gehiago jarraitzen dugu kurba batera heldu arte, bertan ito bat aurkituko dugu, eta itoak jarraituz espoloiaren bila joango gara, ikusiko dugun lehen korridorea Diagonal handia izango da. Metro batzuk jarraitzen dugu oraindik maldan gora, ezkerretara ateratzen den kono handia ikusi arte, Maria Jose Alller. Konoaren hasiera 2.100 bat metroko altueran egongo da eta kotxetik 2 ordu inguru eramango gaitu bertara heltzea.

FITXA TEKNIKOA:

Lehen igoera: J.M. Blanchard eta Ricardo Martinena 1976an.
Zailtasuna: D+/550 metro/75-80º/M3-M4/IV+.
Materiala: Kaskoa, bi piolet, kranpoiak, arnesa, aseguratzeko ekipoa, 60 metrotako bi soka, friend eta fisurero batzuk ondo etor daitezke, 4 izotz torloju eta neguan beti laguntzen dute pare bat iltze, aparte elur estaka bat eraman genuen, korridorearen baldintzak, elurra eta izotzaren arabera asko aldatu daitezke.
Desnibela: 1400 metro inguru ekintza guztiak; korridorea 550 metro.
Ibilbidea: Piedrahita de Jaca-Lacuniacha-Pista-Korredoreetara doan bidexka-Maria Jose Aller-Cima Capullo-Y korredorea rapelatu-Piedrahita de Jaca.
Iraupena: 10 ordu ekintza guztia (4 ordu korredorean, dagoen jendearen arabera gehiago edo gutxiago). Korridorera hurbilketa, bi ordu inguru dira.

ERREPORTAIA:

04:15_ Piedrafitako Albergue Betaton esnatzen gara, logelan bakarrik geunden eta aurretik dena prest utzi genuen, argiarekin ondo prestatzen gara eta sukaldera jaisten gara gosaltzera.

05:30_Lacuniachako parkingetik ateratzen gara erritmo lasaian, hotza egiten du, -3ºC, baina inbertsio termikoa dagoenez gora goazen heinean haizea beroagoa da.

07:30_Korridorearen basea, te beroa hartzen dugu, arnesa jarri, baten bat komunera doa pisua galdu nahian jaja eta materiala banatzen dugu. Prestatzen gauden bitartean, aurretik genuen nafar kordada bat Maria Jose korridorean sartzen dira, beste kordada bat “Chez Lulu” eta beste bat “Super Lulu”-n. Ondoan bi euskaldun ditugu, “Maribel”era dijoazenak.

(Argazkia Mikelekin Y korridorea (AD/400m) egin nuenekoa)

Hemen behean motxila bat utzi genuen, urarekin eta janariarekin, gero jaitsieran bertatik jaitsi behar ginenez, korridorea lehengo zihoana motxila gabe erosoago igotzeko.

08:00_Korridorearen lehen aldapak hasten ditugu, hasierako inklinazioa 40ºtakoa da altura irabazten goazen bitartean inklinazioa irabaziz.

Konoaren lehen aldapak irabazten goaz, korridorea txikitzen den arte, hemen 4 metrotako kaskadatxo etzan bat aurkitzen dugu, batzuetan izotzarekin eta beste batzuetan arrokarekin egon daitekeena. Sokak motxilan dekoguz oraindik eta baldintza onak dituenez aseguratu gabe jarraitzen dugu, kasualitatea “Super Lulu”-n lehen erresaltean zegoen eskalatzaile batek izotzez bete gintuen tarte honetan, behin atxikimendua pasata, malda leuntzen da lehen erresaltearen kobara heldu arte.

Lehen erresaltera heltzen (Argazkia_Dagiru)

Lehen erresaltea, 10 metro inguruko kaskada bat, oso bertikala dena, kobaren barruan bloke bat dago zinta batekin bilgune bat egiteko. Jon Anderrek zabaldu zuen luze hau.

Erresalte honek 70º-80º artean ibiltzen da, kaskada batekin. Behin pasata gorantz jarraitu soka bukatu arte, bilgunera heltzeko, bertan dago bigarren erresaltea.

Neure txanda (Argazkia atzetik zetorren kordadak ataratakoa da)

Behin hona helduta, dirudi korridorea bertan bukatzen dela, bi aukera egon ohi dira, edo eskumatik izotzetik igotzea, edo ezkerretik arrokatik, oso izotz fina zegoen eta ezkerretik eman behar izan genion, bertikaltasuna hartu baino lehen torloju bat sartu eta hortik zuzenean zubi arroka batean dagoen zinta bat txapatu arte, metro batzuk jarraitu atera arte eta eskuma aldean iltze bat topatuko dugu bilgunea muntatzeko.

Ondoren bi-hiru luze datoz, ensamblean joateko aukera ematen dutenak, pare bat erresalte labur ditu, azken erresaltera heldu arte, mixtoaren luzea. Tarte honetan eskumatik edo ezkerretik joateko aukera dago.

Jon Ander erresaltearen bilgunera iristen.

Azken horma mixto fin bat da, internetetik denetarik topa daiteke, IV gradutik V+ raino irakurri dut. 35 metrotako erresalte bat eta ondoren metro batzuk gehiago bilgunea montatzen den lekuraino. Graduan sartu gabe, trabesia arraro bat duen luze bat dela, baldintzen arabera asko aldatu daitekeena.

Geuk lehen pitzaduran C 0.3 bat sartu genuen, eta ondoren trabesia egin, bertan zegoen izotz gutxian 10 cm-tako torloju bat sartu eta bertatik altxa, beste torloju bat sartu eta gorarte ateraz. Esatea graduan zaila ez izan arren, hobeto hankekin dudarik ez edukitzea. Bi iltze omen daude, geuk ez genituen ikusi. Dantza polita eman zigun Jon Ander, Alpeetatik bueltatu ondoren titaniko dagoela =)

Azken bilgunea, behin kornisa pasa ondoren, friend camalot C1 gorri bat atrankatuta dago pitzadura batean, eta beste friend batekin triangulaketa ona egin daiteke.

12:30_Azken resaltetik ateratzen gara eta korridorearen kornisa txikia pasatzen dugu. Behingoz eguzkiaren izpiekin gozatuz. Argazkitsu batzuk eta laster baten goaz Y korridorearen rappelen bila, bost minututan bertan gaude, ilara nahikoa dago, Maribeletik atera direnak, Diagonaletik datozen batzuk, eta rappela egiten zuten bitartean, Huescako gure lagunekin zerbait jan genuen, fuet apur bat, Ferrero batzuk, Gabonetan gaudela, eta platano bat ikaragarri ondo sartu zitzaidana.

JEITSIERA:

Bi rapel egin genituen, goiko bilgunetik, kobazulo handira eta kobazulo handitik 60 metrotako soka eman zuen punturaino. Hemen sokak batu genituen eta Y korridoretik behera jaitsi ginen motxila utzi genuen punturaino.

Behin behealdean, arnesa eta materiala kendu, kranpoiak eta pioletak gorde eta ur apur bat hartu eta gero pistara doan bidea hartu genuen. Hemendik kotxera erritmo lasaian joan ginen egunaz gozatuz, ordu batean kotxera heltzen gara, Y-aren rappeletatik (3-4 ordu inguru).